تحليل نابرابري فضايي شاخص هاي مسكن در مناطق شهر مشهد با كاربرد تكنيك ARAS

شاخص هاي مسكن نه تنها به عنوان ابزاري توصيفي به بيان وضع موجود مسكن در ابعاد مختلف مي پردازند، بلكه به سياستگذاران كلان بخش مسكن كمك مي كند تا تصوير روشن تري از شرايط مسكن در گذشته، حال و آينده داشته باشند و سياست ها و راهبردهاي متناسبي در آينده اتخاذ كنند. هدف تحقيق حاضر آن است تا با بررسي وضعيت شاخص مسكن در مناطق 17گانه شهر مشهد و اولويت بندي آن ها بر اساس اين شاخص ها و ارائه راهكارها بستر مناسبي را جهت برابري و عدالت بين مناطق مختلف شهر مشهد فراهم آورد. جامعه آماري تحقيق را تعداد كل خانوار شهر مشهد در سال  1399 به تعداد 930785 خانوار تشكيل مي دهد كه حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران 384 مورد است. براي گردآوري داده ها از روش كتابخانه اي و ميداني و براي تجزيه و تحليل داده ها از تكنيك آنتروپي شانون و ARAS استفاده شده است. نتايج تحقيق بر اساس تكنيك آنتروپي شانون نشان داد كه در شاخص هاي كمي معيار بعد خانوار، در شاخص هاي كيفي معيار دسترسي واحدهاي مسكوني به مراكز خريد و در شاخص هاي اقتصادي معيار درصد اجاره بها به كل هزينه خانوار با اهميت ترين معيارها بوده اند، از سوي ديگر نتايج تحقيق با كاربرد تكنيك ARAS بيانگر آن است كه مناطق 17گانه شهر مشهد به لحاظ شاخص هاي كمي، كيفي و اقتصادي مسكن در شرايط برابر قرار ندارند و در سه سطح مطلوب، نيمه مطلوب و نامطلوب دسته بندي شده اند. نتايج حاصل از اين دسته بندي به مديران مسكن شهري كمك مي كند كه جهت رسيدن به برابري در مسكن پايدار در شاخص هاي مورد مطالعه، از كدام منطقه در كلان شهر مشهد اقدام به برنامه ريزي كنند.