واكاوي نقش نشانه‌ها در رفتار مسيريابي كودكان 14-10 با تأكيد بر هوش هيجاني (نمونه موردي محله سجاد)

ترجيحات كودكان كه شامل توجه، دريافت، پردازش و تصميم‌گيري درباره پيام‌هاي دريافتي از محيط به حضور كودك در فضاي شهري كمك مي‌نمايد. لذا توجه به ادراك و رفتار مسيريابي آنان جايگاه قابل‌توجهي در طراحي و برنامه ريزي شهري دارد. كودكان با توجه به اطلاعات دريافتي از محيط مسيريابي مي‌نمايند و نشانه‌ها ازجمله ابزارهاي راهنما در مسيريابي كودكان در فضاي شهري است. هدف از ارائه اين پژوهش، بررسي نقش نشانه‌ها در رفتار مسيريابي كودكان 14-10 با تأكيد بر هوش هيجاني در محله سجاد است. روش مورداستفاده در پژوهش ازنظر هدف كاربردي و ماهيت پيمايشي است، در اين راستا به‌منظور گردآوري داده‌ها از مشاهدات ميداني، پرسشنامه و بازديد از سايت استفاده‌شده است. حجم جامعه آماري 1310 نفر است كه با روش نمونه‌گيري تصادفي و استفاده از فرمول كوكران در محدوده 297 نفر محاسبه‌شده است. تحليل داده‌ها و ارزيابي تأثير نشانه در فرآيند مسيريابي با تأكيد بر هوش هيجاني با استفاده از تحليل‌هاي آماري شامل تحليل واريانس يك‌سويه (آنوا)، آزمون تي وابسته و آزمون كولموگروف اسميرنوف متغيرها تحليل گرديده است. نتايج پژوهش حكايت از آن دارد كه كودكان 12-10سال در فرآيند مسيريابي  به اندازه و فرم ابنيه توجه مي نمايند و كودكان14-12سال به ويژگي هاي تضاد، برجستگي و منحصر به فردي ابنيه نيز توجه مي نمايند. همچنين كودكاني كه هوش هيجاني بالاتري نسبت به ساير كودكان ديگر دارند، در فرآيند مسيريابي تمركز قابل‌توجهي به نشانه‌ها دارند. كودكاني كه سن كمتري دارند هوش هيجاني نسبتاً ضعيفي نسبت به كودكان بزرگ‌تر از خود دارند و كمتر در مسيريابي از  ويژگي هاي ظاهري نشانه ها استفاده مي كنند.