مدلسازي ريسك همبستگي نكول در شبكه مالي بر مبناي مدل تقليل يافته

هدف پژوهش حاضر مدل‌سازي ريسك همبستگي نكول در شبكه مالي بر مبناي مدل تقليل يافته مي‌باشد. در اين پژوهش، روي گسترش نكول در شبكه مالي تمركز كرده و تاثير ناهمگني نظام مالي بر ثبات سيستم مالي را بررسي مي‌كنيم و در نهايت با اجراي سياست‌هاي مداخله‌اي پيشنهادهايي را براي تقليل مخاطرات و بازسازي مجدد شبكه ارائه مي‌نماييم. اين پژوهش در زمره پژوهش‌هاي كاربردي قرار مي‌گيرد، نمونه آماري بررسي شده اطلاعات، ۴۰۷ شركت پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در قلمرو زماني سال‌هاي ۱۳۹۸-۱۳۹۳ مي‌باشد. به منظور آزمون وجود رابطه بين متغيرها و معنادار بودن مدل، از تحليل رگرسيون و براي مدلسازي از نرم‌افزار متلب استفاده شده است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد شركت‌هايي كه بيشترين ارتباط با اعضاي شبكه را دارند در بي‌ثباتي شبكه بيشترين تاثير را خواهند داشت. نتايج نشان داد افزايش در پراكندگي وابستگي‌هاي متقابل مطالبات و تعهدات، تا عمق ۵ ارتباط در شركت ها، تأثير منفي روي ثبات سيستم مالي دارد و واريانس زياد موقعيت‌ها و درجه‌ي ميزان همه‌گيري مالي را از طريق افزايش هر دوي گستره همه گيري (سرايت) و احتمال همه‌گيري (نكول) تشديد مي‌كند. همچنين نتايج نشان داد هر چه منابع درآمدي شركت‌ها متنوع‌تر باشد ناهمگني نظام مالي افزايش يافته و اين امر منجر به كاهش ثبات مالي خواهد شد.