سبك شخصيت‌پردازي در دراماتورژي سريال روزگار قريب

هدف: هدف از اين پژوهش كشف سبك شخصيت‌پردازي سريال روزگار قريب، و به‌ عبارت ‌ديگر نحوه تبديل شخصيت‌هاي تاريخي به شخصيت‌هايي دراماتيك در اين سريال است.روش‌: روش تحليل در اين پژوهش تحليلي توصيفي با رويكرد نئوفرماليستي است.يافته‌ها: در اين سريال، شخصيت قهرمان در پنج دوره سني قرار مي‌گيرد و سفر شخصيت در اين پنج دوره با استفاده از نريشن به‌پيش مي‌رود. ضدقهرمان، در اين سريال، بيماري به معناي عام است و در قسمت‌هاي مختلف، به فراخور حال، جلوه‌هايي از اين بيماري چونان سرطان، وبا، و حتي بيماريِ ذهني‌ـ‌روانيِ جهل مردمان در مقام ضدقهرمان بروز پيدا مي‌كنند. افزون‌بر اين، از شخصيت‏هاي فرعي (مكمل و متضاد) براي نشان‌ دادن ابعاد بيشتري از شخصيت قهرمان و سرگذشتش استفاده مي‌شود. گفتار شخصيت‏ها نيز بر اساس فرهنگ و موقعيت زماني روايت شكل‌گرفته است.نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي تحقيق، بر مبناي محتواي دلالت‌گر اين مسئله استنتاج مي‌شود كه عياري با استفاده از شخصيت‌پردازي در ابعاد مختلف سعي در نزديك‌ شدن به واقعيت خارجي را داشته است و ازاين‌رو همه تلاشش را كرده است تا از هرگونه جلوه‌گري در نقش‌ها و بازي‌ها جلوگيري كند. بدين‌سان، سبك شخصيت‌پردازي او در تبديل تاريخ به درام سبكي مستندگونه شبيه به نئورئاليسم ايتاليا است.