تحليل تاثير مهاجرت بر نوسانات نرخ رشد جمعيت مطالعه موردي استان كرمانشاه

امروزه با ثبات نسبي و همگرايي در نرخ باروري و مرگ ومير مناطق مختلف از يك سو و افزايش ميزان و شدت مهاجرت از سوي ديگر، هم اكنون مهاجرت به عنوان عامل مهم جمعيتي در تغييرات جمعيت مناطق داخلي، ايفاي نقش مي كند. استان كرمانشاه نيز به مانند بسياري از مناطق ديگر كشور در معرض اين تغييرات جمعيتي بوده است. اما آنچه شرايط اين استان را متفاوت كرده جريان هاي مهاجرتي آن است. در دهه هاي گذشته به دلايل مختلف اقتصادي، اجتماعي و سياسي اين استان همواره با مهاجرفرستي گسترده اي روبرو بوده است. از اين رو در تحقيق حاضر با استفاده از تحليل ثانويه داده هاي سرشماري دو دهه 95-1385، تلاش شده است كه تاثير مهاجرت اين استان بر نرخ رشد جمعيت آن مورد بررسي قرار گيرد. نتايج حاكي از آن است كه استان كرمانشاه در در دو دوره 90-1385 و 95-1390 به ترتيب با خالص مهاجرتي 37755- و 34928- دومين استان مهاجرفرست كشور بوده است. در دوره 95-1390 با  باوجود كاهش شدت مهاجرت هاي اين استان، اما سهم زيادي از مهاجرت هاي صورت گرفته به سمت مهاجرت برون استاني بوده است. استان هاي تهران، البرز، همدان و مركزي نقش اصلي و پررنگي در خالص مهاجرتي منفي اين استان دارند. مهاجرت در دو دوره مورد بررسي به ترتيب موجب كاهش 0.33 و 0.35 درصدي نرخ رشد سالانه جمعيت بوده است، بطوريكه نرخ رشد واقعي جمعيت را از 1.1 به 0.67 در دوره 90-1385 و از 0.45 به 0.10 در دوره 95-1390 كاهش داده است.