تدوين راهكار هاي آينده نگر در ارتقاء كيفيت كالبدي ساختمانهاي مسكوني معماري شهري با نگاهي به ابعاد روانشناسانه مورد پژوهي: منطقه 10 شهر تهران

باتوجه به آنكه كيفيت كالبدي معماري شهري در منطقه 10 شهر تهران با مشكل مواجه است، تدوين راهبردهاي ارتقاءكيفيت كالبدي معماري شهري از طريق تغيير مولفه هاي روانشناسانه محيط در اين منطقه حائز اهميت است. هدف اصلي تحقيق، تدوين راهبردهاي ارتقاي كيفيت كالبدي معماري شهري(ساختمان‌هاي مسكوني) از طريق تجزيه و تحليل ابعاد روانشناسانه محيط در منطقه 10 شهر تهران در راستاي بهبود معماري شهري براي استفاده‌كنندگان است و سوال مطرح اين است كه چگونه مي‌توان با تجزيه و تحليل ابعاد روانشناسانه محيط، راهبردهاي ارتقاي كيفيت كالبد معماري شهري (ساختمان‌هاي مسكوني) را براي استفاده كنندگان تدوين نمود؟ درراستاي پاسخ به اين سوال از روش كيفي- كمي  استفاده شد. روش پژوهش به لحاظ هدف توصيفي- تحليلي است و شيوه گردآوري اطلاعات به صورت مطالعات كتابخانه اي و ميداني با ابزار پرسشنامه است. تجزيه و تحليل داده‌ها نيز با روش استدلال استقرائي و استفاده از آزمون تحليل واريانس يكطرفه و رگرسيون انجام گرفت. نتايج نشان داد كه اصلي‌ترين ابعاد در حيطه‌هاي عملكردي، محيطي، فرهنگي و انگيزشي دسته‌بندي مي‌شوند و هر يك از اين ابعاد داراي ريز مولفه‌هاي مختلفي است كه بكارگيري تك تك اين ريز مولفه‌ها در كنار يكديگر موجب ارتقاء كيفيت كالبد ساختمان‌هاي مسكوني و به دنبال آن معماري شهري مي‌شود. براين اساس راهبردهاي ارتقاءكيفيت كالبدي معماري ساختمان‌هاي مسكوني از طريق تغيير مولفه‌هاي روانشناسانه محيط در شهر منطقه 10 تهران عبارتند از: فهم ماهيت مصالح ساختماني كه در سرشت خود پايدار باشند و به صورت هماهنگ با منطقه باشند. ضمن آنكه توجه به نقش نمادين رنگ و فرم در كالبد ساختمان‌هاي مسكوني، چه از منظر كيفيت كالبدي و چه از منظر بهبود و ارتقاء مولفه‌هاي انگيزشي ساكنين منطقه 10 شهر تهران و چه به مثابه عنصر معنادار در معماري شهري اين منطقه كه مي‌تواند احساسات و ادراكات افراد را درگير كند و ذهنيت ايشان را نسبت به كيفيت معماري شهري اين منطقه بهبود بخشد.