پيش بيني و بررسي آينده‌ي تغييرات آب و هوايي در شهر تهران

اين مقاله با هدف پيش نگري روند تغيير اقليم در شهر تهران نوشته شد. در اين مقاله وضعيت بارش و دماي ( حداقل و حداكثر)تهران در ايستگاه هاي سينوپتيك ژئوفيزيك، شميرانات و مهرآباد طي دوره (1992 تا 2018) بررسي و براي شناسايي وجود جهش و آشكارسازي سالهاي رخداد جهش از آزمون ناپارامتريك من كندال استفاده شد. همچنين براي پيش يابي تغييرات عناصر اقليمي  در تهران از داده هاي cmip5 و مدل Lars براي سه سناريوي RCP2.6,RCP4.5,RCp8.5، بهره گرفته شد. نتايج حاصل از بررسي روند سري زماني دما و بارش سه ايستگاه مورد بررسي شهر تهران، با استفاده از آزمون تحليل روند من كندال، نشان داد كه در مورد هيچ كدام از فاكتورهاي اقليمي در سه ايستگاه مورد بررسي، تغيير معني داري در سطح اطمينان P_value = 0.05رخ نداده است. اما جهش ها و نوسانات سالانه زيادي در سري زماني دما و بارش ايستگاه ها مشاهده شد. همچنين نتايج حاصل از پيش يابي پارامترهاي اقليمي دماي حداقل، حداكثر و بارش در  منطقه مورد بررسي نشان داد كه،  دماي حداقل و حداكثر تا سال 2050  نسبت به دوره پايه (1992 تا 2018) در هر سه خط سير انتشار دي اكسيد كربن RCP2.6,RCP4.5,RCp8.5، بصورت معني داري در هر سه مورد مطالعه افزايش خواهد يافت. اما بارش در سال 2050  نسبت به دوره پايه سالهاي 1992 تا 2018 در هرسه خط سير انتشار دي اكسيد كربن ميزان بارش بصورت معني داري در هر سه ايستگاه به ميزان 1.7 ميليمتر در ماه كاهش خواهد يافت.