خويشاوندسالاري و بي تفاوتي سازماني كاركنان: تحليل نقش ميانجي سرمايه‌ اجتماعي

توجه ويژه به نيروي انساني به عنوان اصلي ‌ترين عامل ارتقاي بهره‌وري در سازمان از اهميت ويژه‌اي برخوردار است؛ به نحوي كه هر عاملي كه موجب بي‌تفاوتي و تلاش حداقلي افراد نسبت به اهداف سازمان مي‌شود بايد به‌سرعت شناسايي شود و مورد اصلاح قرار گيرد. از همين رو هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير خويشاوندسالاري بر بي‌تفاوتي سازماني كاركنان با نقش ميانجي سرمايه‌ اجتماعي در سازمان‌هاي دولتي استان لرستان است. پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي است كه در زمره‌ پژوهش‌هاي توصيفي از نوع همبستگي قرار مي‌گيرد. جامعه‌ آماري پژوهش تعداد 1331 نفر از كاركنان ادارات كل ستادي استان لرستان مستقر در شهر خرم‌آباد بودند. از اين ميان نمونه‌اي به تعداد 297 نفر به روش تصادفي طبقه‌اي از ميان آن‌ها انتخاب شد. براي سنجش متغيرهاي پژوهش از پرسشنامه‌هاي بي‌تفاوتي سازماني دانايي‌فرد و همكارانش (1389)، سرمايه‌ اجتماعي ناهاپيت و گوشال (1998)، و خويشاوندسالاري آراسلي و تامر (2008) استفاده شد. در اين پژوهش روش‌هاي آماري توصيفي و استنباطي و براي تحليل داده‌هاي پژوهشْ مدل‌سازي معادلات ساختاري و نرم‌افزار pls به كار رفت. نتايج پژوهش نشان داد خويشاوندسالاري از طريق سرمايه‌ اجتماعي داراي اثر مثبت و معني‌دار بر بي‌تفاوتي سازماني كاركنان در سازمان ‌هاي دولتي استان لرستان است.