طراحي چارچوب توسعه‌ سرمايه‌ اجتماعي خارجي سازمان‌هاي حمايتي بر پايۀ مسئوليت اجتماعي شركتي

سرمايه‌ اجتماعي خارجي سازمان‌هاي حمايتي درجه‌اي از منابع بالقوه ناشي از ارتباطات خارجي مديران و كاركنان آن‌ها با محيط بيروني است. هدف اين تحقيق طراحي چارچوب توسعه‌ سرمايه‌ اجتماعي خارجي سازمان‌هاي حمايتي بر پايۀ مسئوليت اجتماعي شركتي است. پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي، از نظر ماهيت كيفي، و از نظر مسير اجرا بر اساس «نظريه‌ مبنايي» است. فن گردآوري داده‌ها «مصاحبه» بود كه بر اساس آن پانزده نفر از خبرگان به روش «نمونه‌گيري مبتني بر معيار» انتخاب شدند. يافته‌ها نشان مي‌دهد با رصد هوشمندانۀ عوامل مداخله‌گر اجتماعي، اخلاقي، سياسي، اقتصادي، حقوقي، فناوري و نيز برنامه‌ريزي براي تغيير شرايط زمينه‌اي اثرگذار بر پديده‌ محوري، راهبردهاي تحول ساختاري در روابط عمومي، ترويج مباحث آينده‌نگاري، اهتمام به برنامه‌ريزي راهبردي، تغيير در سياست‌هاي حاكميتي، برندسازي شركتي، شبكه‌سازي سازماني، و ارتقاي دولت الكترونيك مي‌تواند بر توسعه‌ سرمايه‌ اجتماعي خارجي سازمان‌هاي حمايتي مؤثر باشد. پيامد چنين اقدامي بقاي شركت‌ها و كارخانه‌ها و توانمند شدن افراد تحت پوشش سازمان‌هاي حمايتي خواهد بود. از ‌اين ‌رو، مدل پارادايمي تحقيق حاضر مي‌تواند به ‌عنوان يك الگوي مطلوب به توسعه‌ پايدار سرمايه‌هاي اجتماعي خارجي سازمان‌هاي حمايتي و ايجاد رفاه اجتماعي بيشتر كمك كند.