سبك زندگي نسل‌ها و همه‌گيري كرونا، تغييرات و پيامدها (تأكيد بر گذران فراغت)

فراغت با ويژگي‌هاي انتخابي و آزادانه بودن مهم‌ترين بستر تجلي سبك زندگي است. گروه‌هاي مختلف نسلي داراي الگوهاي متفاوتي از گذران فراغت هستند. مواجهه «نسل‌ها» با همه‌گيري ويروس كرونا و شدت تغييرات سبك زندگي و پيامدهاي منتج از آن به دلايل مختلف، متفاوت است. هدف اصلي مقالۀ حاضر بررسي تغييرات گذران فراغت به‌عنوان شاخص سبك زندگي در سه نسل جوان، ميانسال و سالمند قبل و در حين همه‌گيري ويروس و احصاي پيامدهاي آن است. روش كمي در اين مطالعه استفاده شد. جامعه آماري، كليۀ شهروندان شهر تهران هستند كه براساس فرمول كوكران تعداد 390 نفر به‌عنوان نمونه آماري تعيين و با ابزار پرسشنامه محقق ساخته مصاحبه شدند. سه الگوي فراغتي سنتي، مذهبي و مدرن در نسل‌هاي جوان، ميانسال و سالمند احصا گرديد. الگوي فراغت سنتي در همه نسل‌ها با شدت متفاوت كاهش داشته و الگوي فراغت مدرن با شدت متفاوت در همه نسل‌ها افزايش داشته است. در نسل سالمند بيشترين كاهش الگوي فراغت سنتي در حين پاندمي رخ‌ داده و در نسل جوان شاهد افزايش الگوي فراغت مدرن در اين زمان هستيم. الگوي فراغت مذهبي نيز در دوران كرونا افزايش محدودي در جوانان و ميانسالان داشته ولي در بين سالمندان در حد محدودي با كاهش مواجه شده است. ويروس كرونا روند موجود فردي‌شدن را افزايش و تسهيل نموده است. پيامدهاي مرتبط با تغييرات فراغت متأثر از اين ويروس، عادت به ‌تنهايي و تنهاتر شدن خانواده و فرد ايراني بالأخص سالمندان، تضعيف بسترهاي انتقال و دروني‌سازي ارزش‌هاي بين نسلي و درون نسلي و تمايل بيشتر به فراغت‌هاي فردي و رسانه‌محور است.