تبيين مولفه‌هاي تعيين كننده تجديد ارزيابي دارايي هاي ثابت

يكي از بحث برانگيزترين موضوعاتي كه همواره در كانون توجه تدوين كنندگان استانداردها، سرمايه گذاران، جامعه علمي و اعضاي حرفه قرار دارد، تجديد ارزيابي دارايي هاي ثابت است. چنين ابزاري براي شركتها از اين جهت چالش برانگيز قلمداد مي شود كه از يك سو فرآيندي رسمي براي به روزرساني ارزش دفتري داراييهاي ثابت در راستاي ارائه اطلاعات مربوط بوده و از سوي ديگر ممكن است تحت تاثير انگيزه هاي فرصت طلبانه مديران جهت پوشش عملكرد ضعيف قرار گيرد. به همين جهت، هدف اين پژوهش شناسايي عوامل تعيين كننده تجديد ارزيابي دارايي هاي ثابت در بازار ايران بوده كه در سال هاي اخير گسترش قابل توجهي يافته است. در اين مطالعه عوامل تعيين كننده تجديد ارزيابي دارايي هاي ثابت به شش مؤلفه اقتصادي، قانوني، بازار، صنعت، شركتي و انگيزه هاي مديريتي طبقه بندي شده و طي دوره زماني 1390 تا 1399 به روش PLS مورد بررسي قرار گرفته اند. جامعه ي آماري پژوهش، كليه شركت هاي پذيرفته شده بورس اوراق بهادار تهران در بازه زماني 10 سال و با در نظر گرفتن شرايط فعال بودن نماد بورسي و عدم عضويت در گروه هاي مالي ، واسطه گري ، بانكي و بيمه مي باشد . يافته ها نشان داد كه عوامل اقتصادي، بازار، صنعت و شركتي در تجديد ارزيابي دارايي ها نقش داشته و و عوامل قانوني و انگيزه هاي مديران در چنين فرايندي هيچگونه دخالتي ندارند. يافته هاي اين پژوهش مي تواند دستاوردهاي قابل ملاحظه اي براي فعالان حرفه حسابرسي و نهادهاي ناظر به واسطه برآورد ريسك حسابرسي به همراه داشته باشد.