تدوين مدل ساختاري سلامت جنسي بر اساس باورهاي غيرمنطقي، خودپنداره جنسي و حمايت اجتماعي ادراك شده با نقش ميانجي خودكارآمدي دركاركنان كادر درمان

مقدمه: موضوع سلامت جنسي يكي از مولفه ها و اولويت ها ي سلامت همگاني و بخش مهمي از كيفيت زندگي و شخصيت است كه بر نحوه برقراري ارتباط فرد با خود و ديگران اثرگذار است. هدف پژوهش حاضر تدوين مدل پيش بيني سلامت جنسي بر اساس باورهاي غيرمنطقي، خودپنداره جنسي و حمايت اجتماعي ادراك شده با نقش ميانجي خودكارآمدي در كاركنان كادر درمان بود. روش كار: .روش اين پژوهش توصيفي- همبستگي بود و جامعه آماري مورد مطالعه، شامل كليه كاركنان كادر درمان شاغل در بيمارستان هاي شهر كرمانشاه در سال 1401-1400 بود كه با توجه به حجم جامعه آماري(6303) نفر، تعداد 500 نفر به عنوان نمونه آماري پژوهش و با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي بر اساس ملاك هاي جنسيت، دامنه سني و مرتبه اجرايي در مركز درماني انتخاب گرديد. ابزار پژوهش نيز شامل پرسشنامه سلامت جنسي معنوي پور، پرسشنامه باورهاي غيرمنطقي اهواز، پرسشنامه چندوجهي خودپنداره جنسي ويليام اسنل، مقياس چند بُعدي حمايت اجتماعي ادراك شده زيمت، پرسشنامه خودكارآمدي عمومي شرر، پرسشنامه محقق ساخته مشخصات دموگرافيك بود. براي تحليل داده هاي جمع آوري شده از روش حداقل مجذورات جزئي(PLS) و روش هاي الگويابي معادلات ساختاري(SEM) با استفاده از نرم افزار SPSS24 وSmart PLS  استفاده شد يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد اثر مستقيم و معنادار باورهاي غيرمنطقي، خودپنداره جنسي و حمايت اجتماعي ادراك شده بر سلامت جنسي و اثر غيرمستقيم و معنادار باورهاي غيرمنطقي و حمايت اجتماعي ادراك شده بر سلامت جنسي به واسطه خودكارآمدي مورد تاييد قرار گرفت، اما خودپنداره جنسي با ميانجي گري خودكارآمدي اثر غيرمستقيم و معناداري بر سلامت جنسي نداشت. شاخص هاي برازش مدل پژوهش در وضعيت قابل قبولي قرار داشت و تمامي مسيرها به استثنا مسيرهاي (از خودپنداره جنسي به خودكارآمدي) و (از خودپنداره جنسي به خودكارآمدي به سلامت جنسي) مورد تاييد بود.  نتيجه گيري: با توجه به نتايج حاصل از اين پژوهش به برنامه ريزان و سياست گزاران سيستم سلامت جامعه پيشنهاد مي گردد در برنامه هاي آموزشي و بازآموزي كادر درمان، از طريق برگزاري كارگاه ها، دوره هاي حضوري، مجازي و لحاظ نمودن نقش مستقيم و غيرمستقيم متغيرهاي باورهاي غيرمنطقي، خودپنداره جنسي و حمايت اجتماعي ادراك شده، زمينه بهبود و ارتقاي سلامت جنسي آنان، به عنوان يكي از ابعاد مهم سلامت را فراهم نمايند.