تحليل استدلال بلاغي در سوره هاي مدني قرآن كريم براساس نظريه استدلالي شاييم پرلمان

تأثير گذاشتن بر ديگري و اقناع در گفت وگوهاي انساني يك عنصر فعال و مشهود است از اين رو استدلال كردن يكي از وجوه تمايز اين گفت و گو‌ها مي‌باشد. شاييم پرلمان يكي از كساني است كه در قرن بيستم به پيروي از ارسطو به بحث خطابه،بلاغت وجايگاه استدلال پرداخته است.مي‌توانيم متن قرآن كريم را گفتماني استدلالي قلمداد كنيم كه در پي پاسخ گويي به گفتمان‌هايي با محوريت عقائدي همچون مرگ،جهان آخرت، معادجسماني و... است. شاييم پرلمان يكي از كساني است كه در قرن بيستم به پيروي از ارسطو به بحث خطابه،بلاغت و جايگاه استدلال پرداخته است.بلاغت نقش بسزايي در ساختار گفتمان‌ها ايفا مي كند زيرا با كاربرد زبان و اساليبي كه مرتبط با موقعيت و شرايط ايجاد جمله هستند پيوند مي خورد. در تصور استدلالي، بلاغت ارتباط تنگاتنگي با اقناع دارد و اين عقيده بسياري از علماي بلاغت عربي است كه آن را محصور در جنبه هاي زيباشناسانه و تزييني سخن ندانسته بلكه يك حادثه وابسته به موقعيت مي دانند كه در پي پربار بودن هر چه بيشتر وجه استدلالي سخن است. اهميت ابزار بلاغت در گفتمان استدلالي در زيبايي هايي است كه بلاغت براي سخن مي آفريند كه مي تواند روان مخاطب را تحريك نمايد. در اين جستار با روش توصيفي-تحليلي و طبق نظريۀ استدلال شاييم پرلمان به تحليل سازه‌هاي بلاغي در سوره‌هاي مدني قرآن كريم پرداخته‌ايم.نتايج نتايج پژوهش نشان مي دهد كه سازه‌هاي بلاغي مانند تشبيه،استعاره،مجاز و كنايه در مؤثر تر واقع شدن در ذهن مخاطب و رساندن مخاطب به درجه اقناع موفق عمل كرده‌اند.