تحليلي از هفت روايت "استن حنانه"

دخل و تصرّف در روایت ‌ها و خلق روایت‌ های جدید و احیاناً پیچیده ‌تر، شیوه‌ ای است كه سنّت روایی فارسی بر پایه آن شكل گرفته‌است؛ از این رو، بسیارند روایت‌ هایی كه از رهگذر جرح، تعدیل، حذف و اضافه‌ كردن عناصر و اجزای روایت، صورتی دیگر و گاه كاملاً متفاوت یافته ‌اند. بررسی اینكه «‌چگونه روایتی تاریخی و ساده، به روایتی داستانی و پیچیده، تبدیل می ‌شود»، «‌دست‌‌ كاری‌ های قصّه‌ پردازان در روایت، غالباً از چه سنخی است»، «ساختارهای روایی فارسی، در روندِ تكاملی خود، از چه الگویی تبعیت می‌ كنند» و نیز «‌روایت‌ های مشابه، در طول زمان، بر پایه چه عناصر و جزئیاتی شكل گرفته‌ اند»، موضوع گفتار حاضر است؛ پژوهشی كه اگر ‌بدرستی انجام پذیرد، زمینه را برای استنباط نظریه ‌های روایت فارسی فراهم خواهد ساخت. روشی كه در این گفتار به كار بسته‌ ایم، مبتنی است بر مقایسه تحلیلی نمونه‌ هایی از چند روایت مشابه، از منظر روایت ‌شناسی، ریخت‌ شناسی، معنی ‌شناسی، نشانه ‌شناسی، بینامتنیت، گفت ‌و گو.