تغييرات ميزان پرولين، روابط آبي و سازگاري مورفولوژيكي دو واريته سويا (پرشينگ و DPX) تحت تنش آبي

تنش آبي محدوديت اصلي در توليد بسياري از محصولات زراعي بوده و باعث ¬ايجاد بسياري از واكنش‌هاي فيزيولوژيكي و مورفولوژيكي در گياهان مي شود.اين مسأله ‌در مورد رقم‌هاي مختلف از يك گونه از جمله سويا نيز مشاهده شده است. هدف از اين پژوهش، مطالعه اثر تنش‌ آبي بر روي روابط آبي‌، مقدار پرولين و ويژگي‌هاي مورفولوژيكي دو رقم سويا شامل پرشينگ و DPX بود. بدين منظور آزمايشي در شرايط گلداني انجام گرفت و تيمارهاي آبي 80 (غرقابي)، 60، 40 و 20 درصد (خشكي) ظرفيت اشباع آب خاك بر روي آنها اعمال گرديد. نتايج مطالعات اختلاف معني‌داري را در سنجش‌هاي مورد بررسي در دو رقم سويا نشان داد. در هر دو رقم كاهش ميزان آبياري موجب كاهش ارتفاع گيا ه و طول ريشه گرديد و در تيمار غرقابي نيز با افزايش چشمگير ريشه‌هاي نابجا همراه بوده است. در رقم پرشينگ كاهش ميزان آبياري منجر به كاهش در ميزان نسبي آب (RWC) گرديد، اما در رقم DPX پائين‌ترين ميزان RWC در تيمار 40 درصد مشاهده گرديد. از دست دادن آب برگ (LWL) در همه تيمارها در رقم پرشينگ بالاتر از تيمارهاي مشابه در رقم DPX بود. بيشترين ميزان پرولين برگ و ريشه مربوط به تيمارهائي بود كه داراي RWC پائينتري بوده كه اين ميزان در دو رقم پرشينگ و DPX به ترتيب در تيمارهاي 20 و 40 درصد مشاهده گرديد. در هر دو رقم ،ميزان اسيد آمينه ¬پرولين در برگ‌ها بيشتراز ريشه ¬مشاهده گرديد. نتايج مشخص نمود كه در هر دو رقم، برگ بيشتر از ريشه تحت تأثير استرس آبي قرار گرفته و رقم پرشينگ حساسيت بيشتري ¬را در مقادير پائين ‌ترآبي از خود نشان داد.