مطالعه تغييرات ميزان آنزيم‌هاي پراكسيداز، آسكوربات پراكسيداز و كاتالاز در دو رقم سويا (Glycine max L. merr) تحت تنش آبي

رقم‌هاي مختلف از يك گونه، آنزيم‌هاي مختلفي را به منظور مقابله با تنش فعال مي‌نمايند كه شامل سوپراكسيد ديسموتاز، كاتالاز، پراكسيداز، گلوتاتيون ردوكتاز، آسكوربات پراكسيداز بوده و نقش‌ مهمي را در دفاع از گياهان در برابر انواع اكسيژن واكنشگربازي مي‌كنند. هدف از اين پژوهش، مطالعه تفاوت رفتاري آنزيم‌هاي پراكسيداز، كاتالاز وآسكوربات پراكسيداز در دو رقم سويا شامل پرشينگ و DPX در برابر تنش خشكي و غرقابي وبررسي اثر تنش‌هاي مختلف آبي بر روي ميزان فعاليت آنزيم‌هاي مذكور بود. درنتيجه آزمايشي در شرايط گلداني انجام گرفت و تيمارهاي آبي20، 40، 60 و80 درصد ظرفيت اشباع آب خاك بر روي آنها اعمال گرديد. فعاليت آنزيم‌هاي آنتي اكسيداني تفاوتهايي را از نظر نوع تنش و نوع اندام نشان دادند، به نحوي كه فعاليت آنزيم‌ پراكسيداز در ريشه و گرهك تحت دو تنش غرقابي و خشكي افزايش يافت، اما در برگ فعاليت آنزيم تحت تنش خشكي و غرقابي تفاوت معني‌داري را نشان نداد و تنها در رقم پرشينگ، فعاليت آنزيم در تنش خشكي افزايش معني‌داري را نشان داد. فعاليت آنزيم كاتالاز در دو اندام برگ و ريشه در رقم DPX در تنش غرقابي و در رقم پرشينگ در تنش خشكي افزايش يافت و در ساير تيمارها تفاوت معني‌داري مشاهده نشد. فعاليت آنزيم آسكوربات پراكسيداز در برگ به ازاء كاهش ميزان آبياري كاهش يافت، اما در ريشه فعاليت آنزيم نامبرده در رقم DPX تحت تنش غرقابي و در رقم پرشينگ تحت تنش خشكي افزايش معني‌داري را نشان داد. نتايج مطالعات مشخص نمود كه فعاليت آنزيم مي‌تواند با توجه به نوع رقم، نوع تنش وحتي نوع اندام مورد مطالعه متفاوت باشد