واكاوي موانع مشاركت زنان روستايي در برنامه‌هاي آموزشي و ترويجي

An Examination of the Barriers to Iranian Womenʹs Participation in Training and Extension Programs

مطالعه حاضر در روستاي حسين¬آباد شهرستان كنگاور با رويكرد كمي و به روش توصيفي- پيمايشي شد. جامعه آماري تحقيق را 2000 نفر زنان روستا تشكيل مي‌دادند كه 131 نفر از آنها به‌صورت تصادفي و بر اساس فرمول كرجسي و كوكران انتخاب شدند. نتايج تحقيق نشان داد كه مهم‌ترين موانع مشاركت زنان روستايي بعد فرهنگي دارند. آداب و رسوم و اعتقادات سنتي حاكم بر منطقه روستايي، اشتغال زنان به فعاليت‌هاي سخت، تربيت فرزندان، بي‌سوادي يا كم‌سوادي زنان، عدم رضايت همسر جهت حضور در برنامه‌هاي آموزشي¬- ترويجي، و تمسخر و ايراد اهالي از مهم‌ترين عوامل مورد شناسايي در اين مطالعه بود. همچنين نتايج نشان داد كه بين ديدگاه زنان روستايي برحسب سواد و سن نسبت به سازه‌هاي مؤثر، در بعضي موارد اختلاف معني‌داري به چشم مي¬خورد.

This study is a quantitative research and the research method is descriptive survey. The statistical population consists of 2000 rural women of Hossein Abad village in Kangavar county. The sample size consisted of 131 women selected randomly on the basis of Krejcie and Cochran formula. The results indicated that the main barrier to womenʹs participation was of the cultural type . The study recognized the following as the most important factors that prevent womenʹs participation in education and extension programs: traditional beliefs that govern in the area, women involvement with difficult tasks, children upbringing, women low literacy or illiteracy, husband dissatisfaction with the presence of their wives in extension and education programs, and local criticism of those women who participate in the education and extension activities. The results also showed that there was not a consensus among rural women based on age and literacy level in relation to influential factors.