يادداشت عليرضا نادري در جشن نامه اكبر رادي: ميلادنامه

"برای معلمی كه سال ‌هاست نوشته ‌هایش را دیده و خوانده ‌ام،درباره ‌اش فراوان‌ شنیده ‌ام،در اوج جوانی به قصد درك مهارت و توانایی كم ‌نظیرش، تقلیدهای مجدانه‌ ای‌ از آثار متعددش كرده‌ام،و برای كسی كه با همه علاقه و ارادتم به شخصیت، مشی و منشش، تنها یك دقیقه -و آن هم دو سی‌ثانیه- بیشتر ملاقاتش نكرده‌ ام، نوشتن، كاری سخت دشوار است. «اگبر»،«اگبر این جور»،«اگبر اون جور» !و مرا كه آن وقت‌ ها جوان بودم و استعداد كمی داشتم وعده می ‌داد كه یك روز باهم می‌ ریم‌ پیش اگبر و من همیشه دلواپس بودم كه نكند روزی الیاس پیله كند كه «الوعده وفا، بریم!» صد البته هیچ‌ وقت نشد و حالا هم كه الیاس دیگر اینجا نیست. من این را بزرگترین درس و ارجمندترین دلیل‌ اصالت و صمیمیت او می ‌دانم و برآنم كه رادی پیش از آنكه نمایشنامه ‌نویس جهان«ی» و حتی «جهان سومی» باشد، نمایشنامه ‌نویس سرزمین خویش است و اگر درباره آثارش‌ بخواهید، روشنی و صراحت، نیرو و توان و ارزش‌ های زیبایی‌ شناسی در آثار او به اضافه‌ صداقت، صمیمیت بی ‌شایبه، رادی را جاودانگی و شخصیتی ویژه ساخته است و این همه‌ نظر من درباره همه آثار او نیست."