بررسي رابطه علّي عوامل تاثيرگذار درتقاضاي مسكن شهري استان تهران

بررسي رابطه علّي عوامل تاثيرگذار درتقاضاي مسكن شهري استان تهران

امروزه تاثير و اهميت مسكن و نقش آن در اقتصاد كشور بر كسي پوشيده نيست. مسكن به عنوان يكي از نيازهاي اساسي خانوارها كه نه تنها به عنوان سرپناه بلكه به صورت يك دارايي مهم نيز تلقي مي‌گردد و از ارزش بالاي اقتصادي برخوردار مي‌باشد. گسترش نرخ شهر نشيني بويژه در استان تهران با توجه به ويژگي هاي اقتصادي و سياسي خاصي كه دارد باعث شده است تا كالاي مسكن در اين استان جايگاه مهمي پيدا كند. در اين مطالعه، ارتباط علي بين متغيرهاي تاثير گذار بر تقاضاي مسكن با استفاده از داده هاي سري زماني در دوره 84- 1360 در مناطق شهري استان تهران، پس از تجزيه وتحليل همگرايي آزمون هاي عليت گرنجر، هيسايو و سيمز به كار گرفته شده و اثر شوك ناشي از آن با مدل خودرگرسيون برداري تحليل شده است. نتايج تحقيق نشان مي دهدكه روابط عليت بين متغيرهاي قيمت مسكن، تسهيلات بانكي، تعداد خانوارها و درآمد خانوارها با تقاضاي مسكن برقرار است و قيمت مسكن، بيشترين تاثير را در بي ثباتي تقاضا در دوره مورد بررسي داشته است.