بررسي تغييرات درازمدت تبخير و تعرق گياه مرجع در چند نمونه اقليمي گرم كشور

بررسي تغييرات درازمدت تبخير و تعرق گياه مرجع در چند نمونه اقليمي گرم كشور

اين تحقيق با استفاده از آمار و اطلاعات هواشناسي13 ايستگاه سينوپتيك كشور با اقليم هاي گرم در دوره مشترك آماري 2006-1957 انجام شد. به منظور بررسي روند داده هاي تبخير و تعرق گياه مرجع (ET0) با روش پنمن- مانتيث- فايو 56 در مقياس هاي فصلي و سالانه در دوره آماري50 ساله از دو آزمون ناپارامتري من- كندال و تخمين گر سِن استفاده گرديد. همچنين براي دستيابي به نتايج بهتر و اطمينان از وقوع تغييرات معني دار در اقليم منطقه و آشكارسازي چگونگي تغييرات ميانگين هاي ETo، دوره مطالعاتي به دو دوره 50 و 16 ساله تفكيك شد و به منظور مقايسه ميانگين هاي دوره ها با هم، از آزمون من- ويتني بهره گرفته شد. نتايج حاصل از بررسي روند ETo با دو آزمون نشان داد كه در دوره 50 ساله، 53 درصد ايستگاه ها در فصل هاي مختلف و يا در مقياس سالانه داراي روند معني دار بوده اند و 47 درصد ايستگاه ها در كل عدم معني داري را نشان داده اند. بيشترين روند معني دار ETo تاييد شده به وسيله هر دو آزمون، در فصل تابستان و كمترين معني داري در فصل زمستان مشاهده شده است. نتايج نشان مي دهد كه در 65 درصد موارد شيب روند معني دار ETo در مناطق مورد بررسي، چه در مقياس فصلي و چه در مقياس سالانه منفي به دست آمد. به منظور بررسي دقيق تر تغييرات موجود در پارامترETo، مقايسه نتايج ميانگين هاي ETo در دو دوره زماني 16 ساله و درازمدت (50 ساله) نشان داد كه در مقياس فصلي و سالانه در 67 درصد موارد كاهش و در 33 درصد موارد افزايش ميانگين ETo در دوره 16 ساله نسبت به دوره درازمدت به وقوع پيوسته است كه اين با نتايج حاصل از روند درازمدت ETo كه در بيشتر موارد كاهشي است، هم خواني دارد.