شيوه هاي يادگيري به عنوان پيش بيني كننده ي عملكرد تحصيلي دانش آموزان متوسطه

شيوه هاي يادگيري به عنوان پيش بيني كننده ي عملكرد تحصيلي دانش آموزان متوسطه

چكيده هدف از پژوهش حاضر، بررسي شيوه هاي يادگيري، به عنوان پيش بيني كننده ي عملكرد تحصيلي، است. روش پژوهشي به كار رفته در اين تحقيق، توصيفي از نوع همبستگي است و جامعه‌ي آماري شامل دانش آموزان سال اول متوسطه‌ي دبيرستان هاي بندپي شرقي شهرستان بابل مي‌باشد، كه تعداد 210 نفر ازآنان بر اساس جدول مورگان به روش نمونه گيري چند مرحله اي، به عنوان نمونه انتخاب شدند. براي سنجش متغيرهاي مورد نظر، از پرسشنامه‌ي سبك هاي يادگيري كلُب استفاده شد. در اين پژوهش، معدل دانش آموزان ملاك عملكرد تحصيلي در نظر گرفته شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چند متغيري استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد، كه بين شيوه هاي يادگيري دانش آموزان با عملكرد تحصيلي در سطح 05/0 > P رابطه ي معنادار وجود دارد. همچنين نتايج پژوهش حاكي از آن بود كه شيوه هاي يادگيري مفهوم سازي انتزاعي و آزمايشگري فعال، بهترين پيش بيني كننده ي عملكرد تحصيلي هستند. ارتباط شيوه هاي يادگيري با عملكرد تحصيلي باعث مي‌شود، كه يادگيرندگان بهتر مطالب درسي را بياموزند و عملكرد تحصيلي بهتري در دوره هاي مختلف تحصيلي داشته باشند. واژه‌هاي كليدي: شيوه هاي يادگيري، تجربه‌ي عيني، مشاهده‌ي تعاملي، مفهوم سازي انتزاعي، آزمايشگري فعال، عملكرد تحصيلي، دانش آموزان سال اول دبيرستان.