ارايه مدلي براي سنجش و اندازه گيري فرهنگ سازماني

فرهنگ سازماني تركيبي از مجموعه تعهدات، اعتقادات و ارزش‌هاي مشترك بين اعضاي سازمان مي‌باشد و براي راهنمايي كاركنان در شكل گيري رفتار و انجام وظايفشان استفاده مي‌شود (گردون ، 2000). فرهنگ سازماني از جمله مقولات شگرفي است كه به سبب عموميت داشتن و برخورداري از مفهوم بسيار عميق و در عين حال پيچيده، توجه صاحب‌نظران مختلفي را در اعصار سير تكوين دانش مديريت به خود جلب كرده است. به اين سبب و به خصوص در چند دهه گذشته واژه فرهنگ با عناوين مترادفي در ادبيات مديريت و سازمان جا باز كرده است. توجه به اين پديده اجتماعي به حدي است كه مديران را در اجراي تصميمات متخذه خود محتاط نموده است و از آن به عنوان منبعي سرشار از پتانسيل كه مي‌تواند در برابر تصميمات آنها مقاومت از خود نشان دهد، ياد مي‌كنند. با علم به اهميت موضوع فرهنگ سازماني و نقش آن در تعالي سازماني، در اين مقاله تلاش شده است تا با هدف ارايه وضعيت ويژگي هاي فرهنگ سازماني يكي از بزرگترين سازمانهاي كشور، راهكارهاي لازم جهت توسعه و بهبود وضعيت ويژگيهاي فرهنگ سازماني ارايه دهد. مقاله حاضر حاصل نتايج مطالعه اي است كه در سطح كل كشور انجام پذيرفته است. در اين تحقيق و براساس نظرسنجي از تعداد قريب به 4500 نفر از كاركنان قلمرو مكاني تحقيق تعداد 11 مولفه اصلي فرهنگي مورد شناسايي قرار گرفت. الگوي بكار گرفته شده در اين تحقيق مدلي چندبعدي است كه پس از مطالعه مدلهاي نظري موجود در ادبيات نظري فرهنگ سازماني طراحي شده است. ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه بوده است و آنچه نهايتاً حاصل شده است شناسايي و معرفي حوزه هاي بحراني و ايده آل ويژگيها و مولفه هاي فرهنگ سازماني بوده است.