كارآزمايي باليني تاثير مدروكسي پروژسترون استات بر ميزان خون ريزي و كيفيت زندگي زنان مبتلا به منوراژي

كارآزمايي باليني تاثير مدروكسي پروژسترون استات بر ميزان خون ريزي و كيفيت زندگي زنان مبتلا به منوراژي

مقدمه و هدف: خون ريزي زياد قاعدگي، يكي از علل عمده كاهش كيفيت زندگي و نيز كم خوني فقر آهن در زنان، طي سنين باروري محسوب مي شود. مطالعه حاضر به منظور بررسي اثر درماني داروي مدروكسي پروژسترون استات (MPA) 21 روزه بر منوراژي صورت گرفته-است. مواد و روش ها: در يك كارآزمايي باليني پيش و پس، 44 نفر از زنان با توجه به معيارهاي ورود به مطالعه انتخاب شدند و تحت درمان با MPA (mg5 هر دوازده ساعت از روز پنج تا بيست و ششم قاعدگي)، براي سه سيكل متوالي قرار گرفتند. حجم خون ريزي قاعدگي (چارت PBAC)، طول مدت پريود، كيفيت زندگي (پرسش نامه SF-36 و MQ) و مقادير هموگلوبين و فريتين خون قبل و بعد از مداخله، جمع‌آوري و مقايسه شدند. نتايج: MPA ميانگين امتيازPBAC را از (99/74) 15/220در سيكل كنترل به (98/74) 81/108در سومين سيكل كاهش داد (0001/0P < ). ميزان هموگلوبين از (89/0)24/12 به (88/0)21/13 و مقادير فريتين از (81/6)38/13 به (51/8)85/30 افزايش يافت (0001/0P < ). طول مدت قاعدگي از(47/1) 4/8 به (53/1)06/8 كاهش يافت (017/0P=)؛ همچنين امتياز MQ از(82/13) 46/66 به (98/7) 13/14 كاهش يافت و افزايش معنادار در برخي امتيازهاي كيفيت زندگي مشاهده شد (0001/0P < ). نتيجه‌گيري: MPA تجويز شده در 21 روز از سيكل ماهيانه، بهبود كيفيت زندگي زنان مبتلا به منوراژي را سبب مي شود (05/0P < ) و علاوه بر آن در مقايسه با نتايج تجويز لوتيال فاز MPA، كاهش بيشتري را در ميزان خون ريزي زنان موجب مي شود در حالي كه ميزان بروز عوارض ناشي از مصرف آن تفاوت چنداني ندارد و به نظر مي رسد MPA در مديريت اوليه منوراژي ايديوپاتيك ، روش دارويي موثر و كارآمدي باشد.

Background and Objective: Severe menstrual bleeding is a leading cause of poor quality of life and iron deficiency anemia in reproductive aged women. The aim of this study was to investigate the efficacy and acceptability of long-term use of medroxyprogestrone acetate in menorrhagia management. Materials and Methods: In a pre-post trial, 44 eligible women were allocated to long term medroxyprogestrone acetate treatment (for 3 consecutive cycles). Changes in duration and amount of bleeding, quality of life and also hemoglobin and ferritin values were checked out and compared before and after treatment. Results: Medroxyprogestrone acetate reduced mean PBLAC score from 220.15(±74.99) in control cycle to 108.81(±74.98) in third cycle (p < 0.0001). Hemoglobin increased from 12.24(±0.89) to 13.21(±0.88) g/dl and ferritin increased from 13.38(±6.81) to 30.85(±8.51) ng/dl (p < 0/0001). Duration of menstrual bleeding decreased from 8.4(±1.47) days to 8.06(±1.53) days (p=0.001). Medroxyprogestrone acetate reduced mean MQ score from 66.46(±13.82) to 14.13(±7.98) (p < 0.0001). SF-36 quality of life scores increased in all aspects (except for bodily pain) (p < 0.0001). Conclusion: Our results showed that long term use of MPA is an effective treatment for idiopathic menorrhagia in terms of menstrual blood loss, hematologic indices and quality of life (p < 0.05) and observed complications are not significant. This makes long-term MPA a favored drug choice in idiopathic menorrhagia management in premenopausal women.