بررسي اعتبار سونو گرافي ترانس واژينال در اندازه‌گيري ضخامت آندومتر

بررسي اعتبار سونو گرافي ترانس واژينال در اندازه‌گيري ضخامت آندومتر

چكيده زمينه و هدف: سونوگرافي ترانس واژينال روشي غير تهاجمي براي تعيين ضخامت آندومتر در موارد خون ريزي غير طبيعي رحمي است. اين روش مي‌تواند در انتخاب بيماران جهت انجام تست‌هاي تشخيصي كمك كند. اين پژوهش با هدف تعيين اعتبار سونوگرافي ترانس واژينال در اندازه‌گيري ضخامت آندومتر انجام شد. روش بررسي: مطالعه از نوع ارزيابي آزمون‌هاي تشخيصي بود كه بر روي 71 زن كه به دلايل مختلف براي هيستركتومي آبدومينال در سال 1387 به مركز آموزشي درماني كوثر قزوين مراجعه كردند انجام شد. در زناني كه ضخامت آندومتر آن‌ها در سونوگرافي واژينال قابل اندازه‌گيري نبود از مطالعه حذف شدند. قبل از عمل جراحي ضخامت آندومتر به‌وسيله سونوگرافي ترانس واژينال و بلافاصله پس از عمل روي نمونه‌ي تازه رحم از طريق هيستوپاتولوژيك تعيين شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون تي و ضريب كاپا استفاده گرديد. يافته‌ها: در 15 درصد (11 نفر) از بيماران امكان اندازه‌گيري ضخامت آندومتر با سونوگرافي واژينال وجود نداشت. آزمون آماري اختلاف معني‌داري بين اندازه‌گيري ضخامت آندومتر به دو روش نشان نداد (19/0=P). با در نظر گرفتن 5 ميلي‌متر به عنوان Cut off point، در 70 درصد موارد (42 نفر) ضخامت آندومتر در هر دو روش كمتر يا مساوي 5 ميلي‌متر تعيين شد. در 30 درصد موارد (18 نفر) ضخامت آندومتر در سونوگرافي بيشتر از 5 ميلي‌متر بود كه در بررسي هيستوپاتولوژيك 11 مورد آن تاييد شد. در 7 مورد باقي مانده آندومتر نازك به اشتباه در سونوگرافي ضخيم گزارش شده بود. دقت سونوگرافي در اندازه‌گيري ضخامت آندومتر 3/83 درصد تعيين شد كه در مورد آندومتر نازك دقت آن اندكي بيشتر از آندومتر ضخيم بود (8/89 درصد در مقابل 8/72 درصد). نتيجه‌گيري: با وجود تطابق خوبي كه بين نتايج حاصل از سونوگرافي واژينال و هيستوپاتولوژي در تعيين ضخامت آندومتر وجود دارد (69% =k) استفاده از سونوگرافي واژينال به عنوان يك تست تشخيصي واحد با محدوديت‌هايي مواجه است.

Background and Objective: Transvaginal ultrasonography is a non invasive procedure for endometrial thickness evaluation in abnormal uterine bleeding. This technique is helpful for selecting patients for diagnostic tests. This study was designed to determine the validity of transvaginal sonography in the measurement of endometrial thickness. Materials and Methods: A total of 71 women who were admitted for abdominal hysterectomy due to different causes in Kosar Hospital (2008–2009) were enrolled in the study. The main exclusion criteria was inability to measure endometrial thickness via transvaginal sonography. Endometrial thickness measurements were done prior to surgery. Histopathologic measurement of the fresh specimen was carried out immediately after surgery. Data were analyzed using T-test and kappa index. Results: No ultrasound measurement was possible in 15% (11) of the patients. No statistically significant difference was observed in endometrial thickness between the two procedures. Taking into account 5 mm as a cut– off point, in 70% (42) of the patients, endometrial thickness was > 5 mm in both procedures. In 30% (18) of the patients, endometrial thickness in sonography was > 5 mm, 11 cases of which were confirmed by histopathologic measurement. The remaining 7 cases were falsely reported as thick endometrium by sonography. The overall accuracy of sonography was about 83/3%, which was more efficient for samples with thin endometrium (89/8% vs. 72/8%). Conclusion: Despite a concordance between transvaginal sonography and histopathology results for endometrial thickness evaluation, the former is faced with limitation as a single diagnostic test.