فناوري اطلاعات و ارتباطات، صنعت گردشگري، رشد اقتصادي

ICT, Tourism Industry and Economic Growth

هدف اصلي مقاله اين است كه نشان دهد نخست آنكه، با افزايش مخارج فناوري اطلاعات و ارتباطات در صنعت گردشگري چه تغييري در جذب توريسم ايجاد مي‌شود دوم آنكه، با توسعه فناوري اطلاعات و ارتباطات در اين بخش، اثرگذاري آن بر رشد اقتصادي چه تغييري خواهد كرد؟ با استفاده از داده‌هاي تلفيقي سال‌هاي 2000ـ2006 در 70 كشور مختلف توسعه يافته و در حال توسعه، مدل تصريح شده برازش شده است. يافته‌ها نشان مي‌دهد: 1. در كشورهاي مورد مطالعه فناوري اطلاعات و ارتباطات اثرگذاري صنعت توريسم را روي رشد اقتصادي افزايش مي‌دهد و شدت آن در كشورهاي توسعه يافته نسبت به كشورهاي در حال توسعه بيشتر است. 2. در هر دو دسته كشورها، هر چه سهم مخارج فناوري اطلاعات و ارتباطات به توليد ناخالص داخلي در زير بخش‌هاي خدمات رايانه، مالي، آموزشي و حمل و نقل در اين صنعت افزايش مي‌يابد، جذب توريسم فزوني يافته به‌طوري‌كه به ازاي هر يك واحد افزايش در مخارج بالا به ترتيب 03/0، 14/0، 12/0، 18/0 واحد توريسم افزايش مي‌يابد، همچنين متغيرهاي توليد ناخالص داخلي سرانه، درجه باز بودن اقتصاد، سرمايه انساني و سرانه مخارج آموزشي اثر مثبت و معناداري بر جذب توريسم دارند.

The purpose of this paper is twofold. First, it aims to investigate the effects of ICT pending in tourism industry on attracting tourists. Second, it examines the effect of ICT on economic growth. A data set for 70 developed and developing countries are used to estimate empirical models over the period 2000-2006. Results of the study show that in developed countries, ICT pending in tourism industry has more influence than the developing countries on economic growth. Furthermore, in both developed and developing countries, attracting tourists are increased whenever the ratio of ICT pending to GDP is increased. Moreover, GDP per capita, openness, human capital, and education spending per capita have also positive and significant effect on tourist attraction.