تجارب زندگي سالمندان مقيم در آسايشگاه: يك مطالعه كيفي

Lived experiences of elderly home residents: a qualitative study

زمينه: با افزايش جمعيت سالمندان، تعداد آسايشگاه‌هاي سالمندان و سپردن آن‌ها به اين مراكز افزايش يافته است. با وجود اين، تجارب سالمندان مقيم اين آسايشگاه‌ها كم‌تر مورد توجه قرار گرفته است. مطالعه حاضر با هدف بررسي تجارب سالمندان مقيم آسايشگاه سالمندان گلابچي كاشان انجام شد. روش‌ها: مطالعه به‌صورت كيفي و به‌روش پديدارشناسي انجام شد. جهت جمع‌آوري داده‌ها از نمونه‌گيري هدفمند، مصاحبه‌هاي باز ژرفكاو و جمع‌آوري دست‌نوشته‌ها تا رسيدن به اشباع داده‌ها استفاده شد. تجزيه و تحليل داده‌ها به‌روش شش‌مرحله‌اي ون‌منن انجام شد. يافته‌ها: پانزده سالمند با دامنه سني 73-65 سال و متوسط مدت اقامت 5/2 سال در تحقيق مشاركت كردند. پنج مضمون "طردشدگي و انزوا"، "احساس شكست و خواري"، "سازگاري"، "رضايت" و "يكنواختي و انتظار" از داده‌ها استخراج شد. بيشتر شركت‌كنندگان احساس مي‌كردند كه از خانواده طرد و از جامعه كنار گذارده شده‌اند. زندگي آن‌ها يكنواخت بود و اين امر، شور زندگاني آن‌ها را كاهش داده بود و در انتظار پايان زندگي به‌سر مي‌بردند. نتيجه‌گيري: بيشتر سالمندان، تجارب مثبتي از زندگي در آسايشگاه نداشتند. بي‌توجهي خانواده و شرايط آسايشگاه، در مجموع احساس "انزوا و طردشدگي" و "احساس شكست و خواري" را در آن‌ها ايجاد نموده بود. بايد با ارتقاي فرهنگ ارتباط با سالمندان و بهبود شرايط مراكز نگه‌داري و همچنين با تربيت نيروهاي متخصص نگه‌داري از سالمندان، احساس شادابي و نشاط زندگي را در اين مراكز توسعه داد.