قرآن و فرهنگ زمانه

قرآن كريم در بيان آموزه هاي اعتقادي، اخلاقي و احكام از فرهنگ زمانه نزول خويش كاملاً بيگانه نيست. آيات بسياري به نقل و طرح مؤلفه هاي مختلف فرهنگ زمانه اختصاص دارد، و برخي آموزه هايش نيز شباهت هايي با آن فرهنگ پيدا كرده است؛ امري كه سبب شده است برخي از اثرپذيري قرآن از فرهنگ زمانه سخن گويند. اين مقاله پس از مفهوم شناسي دو واژه «فرهنگ» و «زمانه»، دليل توجه قرآن به فرهنگ زمانه و علت طرح اين فرضيه از سوي روشنفكران و مستشرقان را بررسي مي كند و به اين نكته مي رسد كه قرآن با فرهنگ زمانه چندگونه برخورد كرده است؛ بخشي از فرهنگ زمانه كه آكنده از جاهليت بود، رد و نكوهش كرده، بخشي را كه با جاهليت آميخته بود، پيرايش نموده و بخشي را نيز كه پيراسته از جاهليت بود و ريشه در آيين هاي الهي پيشين داشت و يا از فطرت بيدار و عقل سالم سرچشمه مي گرفت، تاييد كرده است.