بررسي نقش كود شيميايي و آلي بر ميزان آلودگي به انگل لرنه آ در يك مزرعه پرورشي كپورماهيان در استان گيلان

A study on the role of chemical and organic fertilizer on lernaeasis in a rearing cyprinids fish farm in Guilan

تحقيق حاضر با هدف بررسي اثر كود شيميايي و مخلوط كود شيميايي و آلي بر ميزان آلودگي به انگل لرنه آ در كپور ماهيان پرورشي در دو تيمار و سه تكرار (در هر تيمار) در سال 1384 در 6 استخر يك هكتاري در يك مزرعه پرورش كپورماهيان انجام گرفت. در تيمار اول تنها از كود شيميايي و در تيمار دوم از مخلوط كود شيميايي و آلي استفاده گرديد و بقيه عوامل پرورشي و مديريتي از جمله تعداد و وزن اوليه ماهيان در دو تيمار، ميزان آب ورودي و غيره با هم برابر بودند. در پايان آزمايش اختلاف معني داري از لحاظ وزن نهايي ماهيان بين دو تيمار وجود نداشت (05/0 < P). علي رغم اين موضوع، ماهيان كپور علفخوار تيمار اول ميزان وزن كمتري (در حدود 34 درصد) را نسبت به ماهيان كپور علفخوار تيمار دوم از خود نشان دادند (05/0 < P). بررسي ميزان آلودگي به انگل لرنه آ نشان داد كه حساس ترين ماهي به اين انگل، ماهي كپور علفخوار مي باشد كه از لحاظ آلودگي و تعداد انگل در هر ماهي، اختلاف معني دار را نسبت به سه گونه ديگر از خود نشان داد (05/0 < P)، در صورتي كه بين ساير ماهيان از لحاظ آلودگي اختلاف معني دار ديده نشد (05/0 > P). مقايسه ماهيان كپور علفخوار آلوده به انگل و تعداد انگل در هر ماهي بين دو تيمار، مشخص نمود كه تعداد ماهيان كپور علفخوار آلوده و تعداد انگل در هر ماهي در تيمار اول كه فقط از كود شيميايي استفاده شده بود، به شكل معني داري بيشتر از تيمار دوم بود (05/0 > P). اين پديده را مي توان در تيمار اول در سرعت عملكرد بالاي كودهاي شيميايي در شكوفايي جلبك ها كه منبع غذايي كوپه پود ها هستند و در نتيجه رشد سريع تر مراحل كوپه پودي انگل لرنه آ (و مراحل سيكلوپسي و انگلي لرنه آ) و نيز به هم خوردن تعادل بيولوژيكي جمعيت زيوپلانكتون ها و غالب شدن زيوپلانكتون هاي شكارچي (سيكلوپس هاي درنده) كه از مراحل كوپه پودي انگل لرنه آ تغذيه مي كنند در تيمار دوم دانست. به طور كلي مي توان نتيجه گرفت كه با مديريت كوددهي مي توان جمعيت انگل لرنه آ را تا حد قابل توجهي كنترل نمود.

The aim of this study was to investigate the effect of chemical fertilizer and composite of organic and chemical fertilizer on lernaeasis in cultured cyprinids was performed in two treatments and three replications in each, in 6 one-hectare ponds. In first treatment only chemical fertilizer and in the second treatment the composite of organic and chemical fertilizer were used. The other rearing and management factors such as initial fish stocking, fingerlings’ weight, volume of inlet water and etc. were equal in both treatments. At the end of the experiment, there was not a significant difference (P > 0.05) between treatments in final weight of all species. In spite of this fact, the grass carp in the first treatment showed less weight (34%) than second treatment (P > 0.05). Study of lernaeasis, revealed that the most sensitive fish to this parasite was grass carp that had a significant difference (P < 0.05) among to other fishes in number of infected fishes and the lernaea in each, However, there was not a significant difference among the other fishes (P > 0.05). Mean comparison for infected grass carp and the number of parasite in each in first treatment was significantly higher than second treatment (P < 0.05). This phenomenon in first treatment could be explained in a rapid chemical fertilizer performance for algae bloom as food source for copepods, and also change of zooplankton’s biological balance and overwhelming of zooplanktons (predator cyclops) that predate the copepodid stage of lernaea in second treatment. Therefore, by fertilizing management, lernaea density noticeably could be controlled.