مقايسه تاثير اينداكشن به دو روش ضرباني و مداوم بر نتايج حاملگي در زنان باردار مراجعه كننده به بيمارستان 29 بهمن تبريز در سال 86- 1385

Comparison between induction effect with pulsatile and continuous oxytocin administration on outcomes of pregnancy in the pregnant women referring to Tabriz 29 Bahman hospital in 2006

مقدمه: فعاليت ناكافي رحم بعنوان يك علت شايع و قابل اصلاح پيشرفت غيرطبيعي زايمان مي باشد كه با تجويز اكسي توسين تصحيح مي شود. اين واقعيت كه طولاني شدن بي مورد زايمان، ممكن است در بروز عوارض و مرگ و مير دوره پيش از تولد نقش داشته باشد، استفاده از تزريق داخل وريدي اكسي توسين در درمان انواع مشخص انقباضات غير موثر را باعث شده است. بحث و نتيجه‌گيري: اثر تزريق ضرباني اكسي توسين روش آسان تر و فيزيولوژيك تر براي ايجاد انقباضات موثر رحمي بوده و طول مدت زايمان و ميزان زايمان غير طبيعي (زايمان با واكيوم و سزارين ) را كاهش مي دهد. همچنين ميزان مصرف اكسي توسين در اين روش نسبت به روش مداوم به طور قابل ملا حظه كمتر است. يافته‌ها: بر اساس يافته هاي پژوهش، ازنظر پيشرفت زايمان، هيپراستيموليشن در طي اينداكشن، آپگار و ميزان هيپر بيلي روبينمي نوزاد، تفاوت معني داري بين دو گروه مشاهده نشد (05/0p > ). ولي از نظر مدت زايمان (022/0p=) و نوع زايمان (008/0p=) و دوز مصرفي اكسي توسين تفاوت معني دار بود (0005/0p < ). مواد و روش‌ها: در اين مطالعه 100 زن باردار مراجعه كننده به بيمارستان 29 بهمن تبريز در مطا لعه اي نيمه تجربي شركت كردند. به طوريكه بصورت تصادفي در گروه تحريك زايمان به روش ضرباني يا مداوم قرار گرفتند و پيشرفت زايمان تحريك بيش از حد رحم، آپگار و هيپر بيلي روبينمي نوزاد، مدت زمان زايمان و طول مرحله سوم زايمان اندازه گيري شد.

Background: Insufficient uterine activity or hypotonic uterine contraction is a common reason and the cause of abnormal labor progress that can be corrected with oxytocin. Realizing this fact that undue prolongation of labor may contribute to prenatal morbidity has resulted in using oxytocin infusion in different kinds of ineffective uterine contractions. Materials and methods: In this study, one hundred pregnant women in 29 Bahman hospital participated in a quasi-experimental research and were divided randomly into 2 groups of pulsatile induction as well as continuous induction and were compared in terms of pregnancy outcomes including progress of labor, hyperstimulation, mood of delivery, third stage duration, newborn’s Apgar score, and hyperbilirobinemia. Results: There were no significant differences between the two groups in progress of labor, hyperstimulation rate, newborn’s Apgar score, and hyperbilirobinemia (p > 0.05); however, significant differences were observed in labor duration (p=0.022), mood of delivery (p=0.008), and dose of oxytocin (p < 0.0005). Conclusion: According to the findings of this study, administration of oxytocin with the feedback pulsatile oxytocin system is easier and more physiologic to establish the effective uterine contraction and reduces duration of labor and cesarean section rate. Moreover, the average dose of oxytocin administered is significantly less in the pulsatile induction group.