ارزيابي كمي و كيفي منابع آب زيرزميني (مطالعه موردي: آبخوان هاي ساوه و اراك)

در تحقيق حاضر دو آبخوان ساوه و اراك به منظور بررسي كمي و كيفي منابع آب زيرزميني در شرايط متفاوت اقليمي انتخاب شدند. از نرم افزار سيستم اطلاعات جغرافيايي در جهت ارزيابي تغييرات مكاني و زماني تراز و كيفيت آب زيرزميني استفاده گرديد. نتايج تحقيق نشان داد كه متوسط افت سطح آب زيرزميني در طي 7 سال در 57 حلقه چاه محدوده دشت اراك برابر با 38/3 متر و در 63 حلقه چاه مورد مطالعه در آبخوان ساوه برابر 19/10 متر بوده است. همچنين افت متوسط سالانه سطح آب زيرزميني در منطقه ساوه قبل از بهره برداري از سد ساوه براي دوره 1373-1366 برابر 98/0 متر و در سال هاي بعد از بهره برداري، 1387-1374 معادل 47/1 متر بدست آمد. از لحاظ طبقه بندي كيفيت آب زيرزميني بر اساس روش ويل كاكس جهت مصارف كشاورزي، آبخوان ساوه به چهار دسته و آبخوان اراك به سه دسته طبقه بندي شدند. به طوريكه حدود 16 درصد از كل مساحت محدوده ساوه در كلاس C4-S2، 46 درصد در كلاس C4-S1، 30 درصد در كلاس C3-S1 و 8 درصد در كلاس C2-S1 قرار گرفت. در مورد آبخوان اراك از كل مساحت محدوده مورد مطالعه 42 درصد در كلاس C4-S1، 56 درصد در كلاس C3-S1 و 2 درصد در كلاس C2-S1 قرار گرفت. در بررسي اثرات فصول تر و خشك و نيز عمق آب زيرزميني بر كيفيت آب زيرزميني آبخوان هاي ساوه و اراك، مشخص شد كه كيفيت آب زيرزميني در فصول تر نسبت به فصول خشك و در چاه هاي با عمق كمتر نامطلوب تر است.