مقايسه اثربخشي درمان شناختي رفتاري گروهي و درمان تلفيقي با مصاحبه انگيزشي بر علايم بيماران وسواسي- جبري

Comparing the effectiveness of group cognitive behavior therapy and its integration with motivational interviewing on symptoms of patients with obsessive-compulsive disorder

زمينه و هدف: افزايش پاسخ‎دهي به درمان‎هاي فعلي از جمله درمان‎هاي شناختي رفتاري، اولويت مهم تحقيق باليني است. اين مطالعه به منظور تعيين اثربخشي مصاحبه انگيزشي بر شدت علايم مبتلايان به اختلال وسواسي- جبري انجام گرديد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه يك پژوهش كارآزمايي باليني يك سوكور است كه با طرح پيش آزمون، پس‌آزمون با گروه شاهد و در زمان‎هاي مختلف بر روي 40 نفر مبتلا به اختلال وسواسي- جبري در سال 88 اجرا شد. افراد از طريق نمونه‎گيري در دسترس با رعايت معيارهاي ورود انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه جايگزين شدند. مداخله ده جلسه درمان‌ شناختي رفتاري گروهي بود كه با اصول مصاحبه انگيزشي تلفيق و به گروه مورد آزمايش ارايه شد. داده‎هاي به دست آمده از طريق پرسش‎نامه‎هاي Yale-Brown و مقياس ناتواني Sheehan، با استفاده از آزمون‎هاي آماري آناليز اندازه‎هاي تكراري و t تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: ميانگين نمره Yale-Brown در مورد شدت علايم وسواسي- جبري گروه شاهد در مرحله قبل، بعد و پي‎گيري به ترتيب 64/29، 92/19 و 20 و در گروه آزمايش 58/34، 23/17 و 35/19 به دست آمد. آزمون تحليل واريانس با اندازه‎هاي تكراري نشان داد كه اگر چه اختلاف معني‎داري بين دو گروه وجود نداشت (06/0 = P)، ولي پس از مداخله، ميزان كاهش شدت علايم وسواسي- جبري در گروه دريافت كننده مصاحبه انگيزشي بيش از گروه شاهد بود (0001/0 = P). اين كاهش تا مرحله پي‎گيري نيز ادامه داشت. نتيجه‌گيري: تلفيق اصول مصاحبه انگيزشي گروهي با درمان شناختي رفتاري معمول، روشي موثر براي كاهش شدت علايم اختلال وسواسي- جبري و در نهايت كاهش ميزان ناتواني ناشي از علايم بود.

Aim and Background: Increasing responsiveness to current treatments including cognitive-behavioral therapy is an important priority of clinical research and motivational intervening is considered as a hopeful intervention. The aim of this study was to determine the effectiveness of motivational interviewing on the severity of symptoms of patients with obsessive-compulsive disorder (OCD). Methods and Materials: In this clinical trial study 40 people diagnosed with OCD in 2009, in Isfahan, Iran were enrolled. Research population was selected by convenience sampling and randomly classified into the experimental and control groups. The intervention was ten sessions of group Cognitive-Behavioral Therapy and motivational interviewing. The data obtained by Yale-Brown Obsessive-Compulsive Scale and Sheehan Disability Scale and analyzed by statistical tests of repeated measures analysis and t-test. Findings: Mean Yale-Browen score of the intensity of obsessive-compulsive symptoms in pre-intervention, post-intervention and follow-up stages was 29.64, 19.92, 20 in the control group and 34.58, 17.23, 19.35 in the experimental group, respectively. The variance analysis test repeated measures showed that after the intervention also there was no significant difference between the two groups (P = 0.06) but the decrease in the intensity of OCD symptoms in the experimental group was more than the control group (P = 0.0001) and this decrease continued until the follow-up. Conclusions: Integration of the principles of group motivational interviewing with routine cognitive-behavioral therapy is an effective technique for reducing the symptoms of OCD and ultimately reducing the disability caused by symptoms.