انواع روشهاي قراردادي تجارت متقابل

Different Contractual Mechanisms of Countertrade

در دهه 1980 شيوه هاي نويني از تجارت بين كشورها رواج پيدا كرد كه به طور كلي تحت عنوان "تجارت متقابل " دسته بندي مي شوند. تجارت متقابل به معاملاتي اطلاق شود كه بر اساس آن،‏ صادركننده متعهد مي شود تا علاوه بر تعهداتي كه معمولا در قراردادهاي صدوركالا و خدمات پذيرفته مي شوند،‏ تعهدات اضافي و متقابلي را در جهت منافع واردكننده تقبل نمايد تعهداتي كه ممكن است حتي با موضوع اصلي قرارداد سنخيت نداشته باشد. با توجه به اهميت روزافزون تجارت متقابل در مناسبات تجاري ايران با خارج از كشور و استفاده از آن جهت دسترس به منابع مالي و فن آوري و دانش فني اين مقاله نلاشدارد كه انواع متفاوت،‏رو ش هاي قراردادي تجارت متقابل و عناصر اصلي هر كدام اثر اين رو ش ها را تشريح نمايد،‏ و زمينه را جهت توجه بيشتر محافل علمي به نقد و بررسي اين رو ش هاي متفاوت فراهم سازد. در اين مقاله ابتدا مكانيزم تجارت متقابل مورد بررسي قرار مي گيرد،‏و سپس روشهاي متفاوت قراردادي كه تحت عنوان كلي تجارت متقابل دسته بندي مي شوند،‏ تبيين مي گردد.

“Countertrade” is a generic term developed in the 1980s to identify a range of barter-like transactions under which two sets of obligations on two opposing sides are legally linked to each other. Since the Islamic Republic of Iran has involved in these transactions especially for the development of oil and gas fields and such involvement has recently received a lot of attention in the media, this article tries to provide a better understudying of various mechanisms known as countertrade. This article briefly discuss different mechanisms of countertrade and tries to highlight their distinct feasters. Barter, counter-purchase, advanced- purchase, buy-back, offsets, swap, clearing arrangements, switch arrangements, exchange of debts.