كليدواژه :
تحوّل و اثرگذاري , قرآن , بلاغت , نقد
چكيده فارسي :
از آغاز حضور قرآن كريم در حوزه انديشه و فرهنگ، نقد و بلاغت نيز مورد توجه قرار گرفته است كه از آن جمله مي توان به آثار ادبي و بلاغي اي چون مجاز القرآن از ابوعبيده مَعمَر بن مثنّي و كتاب الفصاحه از ابوحاتم سجستاني و اعجاز القرآن از جاحظ بصري و نقد النثر و نقد الشعر از ابوالفَرج قُدَامه بن جعفر و كتاب الشعر و الشعراي از ابن قتيبه دينوري و كتاب الكامل از مبرّد اشاره كرد. همچنين در قرن چهارم هجري عبدالله بن معتز با تامّل در آرايه هاي قرآني به تدوين مباحث علم بديع پرداخت و آمِدي كتاب موازنه و ابوهلال عسكري در ميانه قرن چهارم كتاب الصّناعتين را نوشت.
تامل نويسندگان در مقوله هايي چون موازنه و بلاغت از ديدگاه ارسطو، رمز و رازهاي زبان، فنون زيبايي شناسي، نحو و كاركردهاي آن، علوم قرآني و رابطه بلاغت و اعجاز قرآن، متاثر از نقش قرآن در نقد و بلاغت است .
در اين مقاله، نقش قرآن در نقد و بلاغت و لفظ و تركيب و شكل و محتوا و موسيقي و تصوير و هماهنگي در لفظ و معني و شاخصه هاي داستان پردازي و سبكي مورد توجه قرار گرفته است.
چكيده لاتين :
Since the beginning of the presence of the holy Qur’an, criticism and rhetoric have received attention in the areas of culture and thought, too. In this respect we can name some literary and rhetorical works like Maj?z al-Qur’?n by Abu Ubaydah Ma’mar Ibn Muthann?, Ket?b al-Fas?hah by Abu H?tam Sajest?ni, E’j?z al-Qur’?n by J?hez Basri, Naqd al-Nathr wa Naqd al-She’r by Abu al-Faraj Qud?mah ibn Ja’far, al-She’r wa al-Shu’ar? by Ibn Qutaybah Dinvari and al-K?mel by Mubarrad. Furthermore, in the fourth century AH, Abdullah Ibn Mu’tazz studied Quranic figures of speech and wrote on the science of rhetoric, ?medi authored Mov?zeneh and Abu Hel?l ‘Askari, in the middle of the fourth century, wrote al-San?’atain.
The role of the Qur’an in criticism and rhetoric has also influenced the focus of writers on issues like rhetoric and balance from Aristotle’s perspective, the mysteries of language, aesthetic skills, syntax and its functions, Quranic sciences as well as the relation between rhetoric and the miraculous inimitability of the Qur’an.
This paper studies the role of the Qur’an in criticism, rhetoric, lexis, collocations, form, content, music, imagery, the harmony of form and content, and the features of storytelling and stylistics.
