تجسم جمهوريت و اسلاميت نظام در قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران

Manifestation of Republicanism and Islamism in the Constitution of Islamic Republic of Iran

جمهوري اسلامي با معرفي امام‌خميني (ره) و تاييد اكثريت مردم ايران به‌عنوان نوع حكومت پس از سقوط نظام پهلوي مشخص گرديد. در اين خصوص سوالي كه قابل طرح است اين است كه اين نوع حكومت چه بازتابي در قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران داشته است؟ جمهوري اسلامي به‌عنوان نوع حكومت، در تار و پود قانون اساسي بازتاب يافته است. انتخابي بودن رهبر، انتخابي بودن رييس‌جمهور، انتخابي بودن اعضاي مجلس شوراي اسلامي، انتخابي بودن اعضاي شوراها و به رسميت شناختن حقوق و آزادي‌هاي اساسي براي افراد ملت از مهم‌ترين جلوه‌هاي جمهوريت نظام و مبتني بودن نظام بر پايه اصول دين و مذهب، اعلام رسميت دين اسلام، لزوم مطابقت همه قوانين و مقررات نظام با موازين اسلامي و قرار گرفتن ولي فقيه در راس حكومت از مهم ترين جلوه‌هاي اسلاميت نظام در قانون اساسي است. در نوشتار حاضر و با بهره‌گيري از روش تحقيق توصيفي- تحليلي و مبتني بر داده‌هاي اسنادي سعي بر اين است كه به پرسش فوق‌الذكر پاسخ داده شود.

mic Republic with the leadership of Imam Khomeini was a type government accepted by a great majority of Iranian people after the downfall of Pahlavi’s regime. Question now posed is what impact this government has had on the constitution of Islamic republic of Iran. Findings in this research are indicative that the Islamic principles are reflected in the warp and woof of constitution. Electivity of the office of supreme leader, presidential, congressional, city councils, official recognition of the individual right and liberty are the most important reflection of Islamic system having its roots deep in the rules and regulations of religion. The necessitation of enacting all constitutional articles and civil laws in accordance to the laws and principles of religion, and also the constitutional requirement of the head of the state to be selected from among the highest religious Jurists are all a clear manifestation of religious principles in the constitution.