رابطه سطح فعاليت بدني، قدرت ايزومتريك عضلات و شاخص هاي آنتروپومتريك در زنان جوان

Relationship between physical activity level, isometric muscular strength and anthropometrical variables in young women

چكيده هدف: بررسي سطح فعاليت بدني، قدرت عضلاني و شاخص هاي آنتروپومتريكي در زنان جوان. روش پژوهش: 160 زن جوان با ميانگين سن 4/1±3/20 سال؛ قد 1/5±3/160 سانتي‌متر؛ و وزن 9/7±1/55 كيلوگرم در اين مطالعه مقطعي شركت داشتند. سطح فعاليت بدني از طريق پرسشنامه تعيين گرديد. قدرت عضلاني در سه ناحيه پنجه دست، پا و پشت از طريق دينامومتر اندازه گيري شد و تركيب بدني نيز از طريق روش تجزيه و تحليل مقاومت بيوالكتريكي تعيين شد. يافته ها: نتايج اين مطالعه نشان داد كه تنها 5/22 درصد از آزمودني ها درگروه فعال و بقيه در گروه نيمه فعال و غير فعال قرار داشتند. همچنين نتايج نشان داد كه رابطه زيادي بين سطح فعاليت بدني آزمودني ها با قدرت عضلات پنجه دست، پشت و پا وجود دارد (05/0 > p). نتايج آزمون تحليل واريانس نيز نشان داد كه تفاوت معني داري در قدرت عضلات پنجه دست، پا، پشت، توده بدون چربي، درصد چربي و توزيع چربي بدن در بين گروه ها به تفكيك سطح فعاليت بدني وجود دارد (01/0 > p). بررسي بيشتر نتايج نشان داد كه ميانگين توده بدون چربي و قدرت عضلات در گروه فعال نسبت به گروه نيمه فعال و غير فعال بالاتر و درصد چربي و توزيع چربي پايين تر است (05/0 > p). نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه نشان مي دهد كه اگرچه افراد فعال شرايط فيزيولوژيكي و آنتروپومتريكي مطلوب تري نسبت به گروه هاي نيمه فعال و غير فعال دارند، اما نسبت كم اين گروه در كل، توجه به توسعه سطح فعاليت بدني و تغيير شيوه زندگي در بين دختران جوان (دانشجويان) كه بتواند عوامل خطرزا در كسب توده استخواني را مناسب كاهش دهد، مورد تاكيد قرار مي دهد. واژگان كليدي: فعاليت هاي بدني همراه با تحمل وزن، قدرت عضلاني، تراكم استخواني، تركيب بدني.