بررسي مقايسه‌اي تاثير دگزامتازون وريدي با بودسونايد استنشاقي در كاهش استريدور بعد از اكستوباسيون در بيماران ICU

The effect of Intravenous Dexamethasone versus Inhaled Budesonide on the Reduction of Post Extubation Stridor in ICU Patients

زمينه و هدف: استريدور يكي ازعوارض جدي انتوباسيون مي‌باشد، كه مي‌تواند منجر به ديسترس تنفسي، انتوباسيون مجدد و مشكلات ناشي از آن شود. از اقدامات موثر پيشگيري، تجويز استروييد‌هاي وريدي از جمله دگزامتازون است. اما عوارض زياد آن‌ها سبب محدوديت در تجويز آن‌ها مي شود. استروييدهاي استنشاقي نسبت به انواع وريدي داراي عوارض كمتري هستند. مطالعه‌ي حاضر با هدف مقايسه‌ي تاثير دگزامتازون وريدي با بودسونايد استنشاقي در كاهش استريدور بعد از اكستوباسيون صورت گرفته است. روش بررسي: در اين مطالعه‌ي تجربي از نوع كارآزمايي باليني، 80 بيمار داراي لوله‌ي تراشه كانديد اكستوباسيون وارد مطالعه شدند. بيماراني كه پاسخ كاف ليك تست آن‌ها منفي يا كمتر از حد انتظار بود، به‌طور تصادفي در دو گروه الف و ب قرار گرفتند (40n=). گروه الف 8 ميلي‌گرم هر 8 ساعت از 24 ساعت قبل تا 24 ساعت بعد از اكستوباسيون دگزامتازون وريدي دريافت كردند. درحالي‌كه گروه ب در همين فاصله زماني 5/0 ميلي‌گرم هر 6 ساعت، بود سونايد از طريق نبولايزر دريافت نمودند. هر دو گروه 24 ساعت از نظر وجود علايم استريدور و ديسترس تنفسي چك شدند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها عبارت از چك ليست پژوهشگر ساخته و جدول امتياز دهي استريدور بود. داده‌ها با استفاده از تست‌هاي آماري تي، كاي دو، فيشر و من ويتني مورد تجزيه تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: درصد وقوع استريدور در گروه الف 5/62 درصد و در گروه ب 5/52 درصد محاسبه شد، كه از نظر آماري معني‌دار نبود (36/0P=). نمره‌ي استريدور در دو گروه نيز با هم اختلاف معني‌داري نداشت (26/0P=). نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه نشان مي‌دهد هر دو دارو بر كاهش استريدور بعد از اكستوباسيون در نمونه‌هاي مورد پژوهش داراي اثرات مشابه هستند. لذا تجويز بودسونايد استنشاقي به دليل عوارض كمتر جهت از پيشگيري استريدور پيشنهاد مي‌شود.

Background and Objective: Stridor is considered as a serious adverse complication of intubation that may lead to respiratory distress, reintubation, and further complications. Intravenous steroids including dexamethasone are assumed as an effective therapy. However, their associated side effects pose a limit on their usage. This study was carried out to elucidate the effect of intravenous dexamethasone with inhaled budesonide on the reduction of post-extubation stridor in ICU patients. Materials and Methods: This randomized clinical trial study included 80 intubated patients with extubation during their stay in the ICU ward. Prior to the extubation, a cuff-leak test was performed for all patients, and those with either negative test results or less than expected were randomly assigned to two groups of A or B (n= 40 each). Group A received 8 mg/8 hr of intravenous dexamethasone, while group B received aerosolized budesonide (0.5 mg/6 hr). Both groups received their medications starting 24 hours prior to the extubation until 24 hours afterwards. All of the patients were examined for stridor for 24 hours following the extubation. The data were collected and analyzed by SPSS-16 software using t-test, Chi-square, Fisher, and Mann-Whitney tests. Results: Post-extubation stridor occurred in 62.5% of the patients in the dexamethasone group vs. 52.5% of the budesonide group. However, this difference is not statistically significant (P= 0.36). Similarly, the difference between the stridor scores for the two groups was not significant either (P= 0.26). Conclusion: Our results show that the effect of intravenous dexamethasone vs. inhaled budsonide was similar on the restriction of post-extubation stridor. Nonetheless, using aerosolized budesonide is recommended due to its fewer associated side effects.