بررسي و تحليل جايگاه سفر آفاقي در متون عرفاني

Survey on Panoramic Journey into Mystic texts

اين مقاله يكي از مباحث مهم در سير و سلوك، يعني سفر آفاقي را در متون عرفاني تا قرن هفتم هجري بررسي و تحليل ميكند. نگارنده پس از ذكر مقدّمه‌اي درباره سيروسفر به تعريف سفرو سيروسلوك پرداخته و پيشينه سفر در قرآن و حديث را به اجمال تبيين كرده است. نويسنده انواع، سفر و سيروسلوك را نيز از متون عرفاني استخراج و عرضه كرده و سپس به تبيين اهداف صوفيان از سفرو لوازم لازم در سفر پرداخته و پس از تشريح آداب سفر و آداب ورود به خانقاه، رابطه مشايخ تصوّف با سيروسفر را تحليل نموده است. در پايان تاثيرات و فوايد سفر صوفيان را بيان كرده است.

The present paper investigates into one of the important subject in mystic conduct i.e. Panoramic Journey within mystical texts up to Hegira 7th century (14th AD century). After purposing an introduction about this journey, author deals with definition of (mystic) conduct and wayfaring and history of journey in Quran and Islamic Traditions (Hadith) and explained them briefly. The author has also extracted types of conduct and journey from mystic texts and introduced them and then dealt with definition of sophists’ goals concerning to this journey and the needed tools for such conduct and then explained about ceremonies of journey and for entering into Khanghah (Sophist Convent) and the relation of Sophist Shekhs (masters) with this conduct. At the end, author has expressed the impacts and benefits of Sophist journey.