تاثير تمرينات ورزشي بر افسردگي زنان چاق

Effect of physical activity on depression in obese women

مقدمه: افسردگي نوعي اختلال خلق است كه امروزه به صورت يك اپيدمي جهاني در نظر گرفته مي‌شود. شيوع آن در زنان بيشتر از دو برابر مردان بوده و عوارضي مانند عدم تحرك و چاقي را به دنبال دارد. طبق تحقيقات، زنان بيشتر در معرض خطر چاقي و در نتيجه افسردگي قرار دارند كه هر دو اينها بر مشكلات جسمي و رواني و بهداشتي زنان مي‌افزايد. انجام تمرينات ورزشي راهي براي كاهش افسردگي است. لذا انجام اين مطالعه با هدف تعيين اثر تمرينات ورزشي بر افسردگي زنان چاق در ايران ضروري است. روش: اين پژوهش، مطالعه‌اي نيمه تجربي است. 222 نفر از زنان چاق و افسرده‌اي كه جهت برخي مراقبت‌هاي بهداشتي به مراكز بهداشتي درماني واقع در منطقه 17 شهر تهران مراجعه نمودند، در اين مطالعه شركت داشتند. پس از تشخيص افسردگي آنان توسط پرسشنامه استاندارد بك، به صورت تصادفي در دو گروه شاهد و مداخله قرار گرفته و برنامه تمرينات ورزشي براي گروه مداخله اجرا شد. سپس تاثير تمرينات ورزشي بر افسردگي، قبل و بعد از انجام تمرينات در دو گروه مورد مقايسه قرار گرفت. تحليل داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS و با استفاده از آزمون‌هاي مجذور كاي، كولموگروف- اسميرنوف و من‌ويتني‌يو انجام شد. يافته‌ها: يافته‌هاي حاصل از بررسي حاكي از رسيدن بيشترين درصد (1/70%) نمونه‌ها به سطح هنجار بعد از انجام تمرينات ورزشي است. همچنين بين سطح افسردگي زنان چاق در دو گروه شاهد و مداخله بعد از تمرينات ورزشي، اختلاف معنادار آماري مشاهده گرديد (001/0=p و 2=NNT). نتيجه‌گيري: نتايج اين بررسي نشان داد كه انجام تمرينات ورزشي در كاهش سطح افسردگي زنان سودمند واقع گرديد و تعداد بيماراني كه بايد تحت درمان قرار گيرند تا يك نفر از نتيجه و پيامد غير مطلوب رهايي يابد، 2 نفر است. به اين ترتيب وارد كردن برنامه ورزشي به برنامه روزانه جامعه زنان ايراني مورد تاكيد قرار مي‌گيرد. سازمان‌هاي مرتبط با سلامت ضروري است به عنوان بخشي از برنامه‌هاي بهداشت رواني جامعه و پيشگيري از عوارض ناشي از افسردگي بر ارتباط بين روش زندگي و بهداشت رواني پرداخته و آن را مورد تاكيد قرار دهند.

Introduction: Depression is a mood disorder that is considered as a world epidemic problem. The prevalence of depression among women is twice of men. It accompanies some complications such as immobility and obesity. Literature shows women are at greater risk of obesity and consequent depression which both contribute in worsening women’s physical, emotional and health problems. Physical activities are ways to reduce depression. Conducing the present study which aimed to determine effect of physical activity on depression in obese women in Iran is therefore necessary. Methods: A quasi-experimental study was conducted. 222 depressed and obese women, referred to healthcare centers located in zone 17 of Tehran for their healthcare issues were recruited to the study. They were randomly allocated to two groups of intervention and control after being diagnosed by Beck standard questionnaire. Intervention group had physical activities as study intervention. The effects of physical activities were assessed before and after the intervention in both groups. All statistics were computed by the SPSS software, using Pearson, Chi-square, Kolmogrov - Smirnov and Mann Whitney tests. Results: The study demonstrated that after exercise, 70.1% of samples had reached to normal level. Depression level of obese women in intervention and control groups were found to be significantly different (P=0.001, NNT=2). Conclusion: The study showed that doing exercise was effective in reducing the level of depression in women and the number of women in need of treatment and prevention of bad outcome was two persons. So the study recommends including excersice to daily plans of Iranian women. This is a key point for adding exercise program to Iranian women daily activity living. All organization who have health affairs need to consider the correlation between life style and mental health as part of mental health plans for the society in order to present the complication of depression.