بررسي برخي مولفه هاي تربيتي درمتون تعليمي كهن

SURVEYING THE EDUCATIONAL COMPONENTS IN SOME OLD DIDACTIC TEXTS

تعليم و تربيت، در قالب يك رشته يا معرفتي از معارف بشري از يك پشتوانه نيرومند عقلي – فكري برخوردار است .ادبيات فارسي نيز در قالب آثار ماندگار اعم نظم و نثر به تعليم و تربيت عنايت داشته است تا جايي كه شاخه اي از ادبيات را ادبيات تعليمي ناميده اند. ادبيات تعليمي متون زيادي را شامل ميشود اما در اين مقاله كوشش شده است تا با تمركز بر چند اثر محدود، مطلب بهتر واكاوي شود، لذا از ميان آثار منثور تعليمي فارسي، چهار اثر (قابوسنامه، اخلاق ناصري، كليله و دمنه و مرزبان نامه ) انتخاب و بازتاب مولفه هاي تربيتي در آنها به شيوه توصيفي – تحليلي، بررسي شده است. اين مقاله حاوي پيامهاي تربيتي گذشتگان براي نسل امروز است.

education in the frame of one field or a knowledge of human perceptionspossess a powerful rational –intellectual back up . Persian literature in the mold of durable works including poem and prose has paid attention to the education as far as a branch of literature is named didacticliterature . didactic literature contains a lot of texts but in this article is an attempt to focus on the limited works , better analysis performed on the content, thus four didactic prose works in Persian (Ghabousnameh, AkhlagheNaseri, Klileh&Demnehand MarzbanNameh) selected and the reflection of didactic components has been explored as analytic– descriptive. This article containstheeducational messagesof progenitors for present generation.