خشونت فيزيكي در قربانيان همسرآزاري شهر رشت

Evaluation of Physical Intimate Partner Violence in Respective Victims in Rasht

مقدمه: خشونت عليه زنان در خانواده متداول‌ترين شكل خشونت است كه غالباً توسط نزديك‌ترين افراد خانواده خصوصاً شوهر بوقوع مي‌پيوندد كه ويژگي‌هاي آن در جوامع مختلف متفاوت است. همچنين، اين معضل يكي از مهم‌ترين و جدي‌ترين مسايل سلامت عمومي در هر جامعه‌اي است كه به‌طور فزاينده روبه افزايش است. هدف: بررسي ويژگي‌هاي فردي و خانوادگي در قربانيان همسرآزاري در شهر رشت مواد و روش ها: در اين پژوهش توصيفي- مقطعي تمام زناني كه بدليل صدمه و خشونت فيزيكي بدست همسر خود، از ابتداي دي 86 تا پايان اسفند87 به سازمان پزشكي قانوني رشت مراجعه كرده‌بودند بررسي شد و متغيرهاي پژوهش همچون سن زوج‌ها، ميزان تحصيلات و شغل آن‌ها، علل بروز خشونت و الگوي آسيب در فرمي دموگرافي ثبت شد. سرانجام داده‌هاي حاصل با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS(ويرايش شانزدهم) تجزيه و تحليل شدند. نتايج: ميانگين سني اين زنان و همسرانشان به ترتيب 4/8±5/31 و 8/8±3/36 سال بود. بيشتر زنان داراي تحصيلات زير ديپلم و خانه دار بودند ولي بيشتر همسرانشان داراي ديپلم دبيرستان و شغل كارگري بودند كه البته درصد قابل توجهي از آن‌ها اعتياد به مواد مخدر نيز نداشتند. 3/80% خانواده‌‌ها در مناطق شهري زندگي مي‌كردند. بيشترين وقوع همسر آزاري در سال اول بعد از ازدواج رخ داده بود.اكي‌موز به عنوان شايع ترين علامت در زنان مراجعه كننده بود. نتيجه‌گيري: با توجه به تفاوت با نتايج تحقيقات مشابه و اين نكته كه آزار جسمي زنان كماكان وجود دارد نياز به صرف هزينه و زمان براي پيشگيري توجيه مي‌شود.

Introduction: Physical violence against women in the family is the most common form of physical violence usually committed by family members especially by husbands. It is also one of the most important concerns for general health in any society which progressed rapidly. Objective: In this study, we aim to find out the features of individual violence and her partner. Materials and Methods: This is a cross-sectional study which surveyed physical violence against women by their partners in the years 2008 till 2009 who were referred to forensic medicine center of Rasht. We collected the demographic features of the women and their partners and other data such as addiction, cause of physical violence, economic status, using a questionnaire. Then, data were analyzed by SPSS (ver.16) software. Result: The mean ages of women and their partners were 31.5±8.4 and 36.3±8.8, respectively. Most of the women had precollege education and were housewives but most of their partners had diploma of high school and were simple worker and actually not addict. In total, 80.3% of these families lived in urban areas. Most physical violence against the wives occurred in the first years of marriage. Echimosis was the most frequent sign of women when referred. Conclusion: Although some differences were found among other reports in Iran, these show that the phenomenon of physical violence does actually exist and requires more money and time to prevent it.