نسبيت و اطلاق در اخلاق از ديدگاه استاد شهيد مطهري

Ayatollah Mutahhari on Moral Relativism and Absolutism

يكي از مسايل مهم فلسفه اخلاق، بررسي مطلق بودن يا نسبيّت احكام اخلاقي است. انديشوراني كه خاستگاه احكام اخلاقي را اراده افراد يا قرارداد مي‌دانند، به طبع اخلاق را نيز نسبي خواهند دانست؛ زيرا خواست افراد متغير، و قراردادها تغييرپذيرند. از آنجا كه استاد شهيد مطهري گزاره‌هاي اخلاقي را انشايي مي‌داند، اين توهم به ذ هن مي‌آيد كه از نظر وي احكام اخلاقي، نسبي هستند. در اين مقاله مي‌كوشيم با توضيح مراد استاد از انشايي بودن گزاره‌هاي اخلاقي ، نظر او را در زمينه كليت و اطلاق، و رد نسبيت اخلاقي ارايه دهيم. از اين رو، ناگزير به ديدگاه استاد شهيد درباره موضوع و محمول گزاره‌هاي اخلاقي نيز نظري افكنده‌ايم.

One of the important problems in moral philosophy is to decide whether moral statements are relative or absolute. Those who consider human will or contract as a source of moral statements, naturally regard morality as a relative; for the source of these statements is relative and changeable. Since Martyr Mutahhari considers moral statements as prescriptive statements, it seems very likely that he is a relativist considering moral statements as relative. The paper tries to interpret Mutahhari’s moral views showing that he is an absolutist opposed to moral relativism. It also explains Mutahhati’s views on moral subject and predicate.