نورون‌هاي آيينه‌اي و يادگيريِ مشاهده‌اي

Mirror Neurons and Observational Learning

در گذشته، رابطه بين نظريه‌هاي سنتي يادگيري در روان‏شناسي و نظريه‌هاي نوروفيزيولوژي رابطه نزديكي نبود. اما به تازگي يافته‌هاي نو در علوم عصب‏شناسي براي پديده‏هاي يادگيري ِگاه پيچيده، مانند يادگيري مشاهده‏اي، مكانيسم‏هاي عصبي نسبتاً ساده‏اي كشف‏كرده‏اند كه يكي از آنها نورون‏هاي آيينه‏اي است.اين نورون‏ها نشان مي‏دهند‏كه مغز چگونه فعاليتي را كه ما انسان‏ها مشاهده مي‏كنيم در خود ثبت مي‏نمايد و انجام آن فعاليت را در همان لحظه يا درآينده آسان مي‏سازد. نقش اين نورون‏ها آن است كه، در تعاملات اجتماعي، عمل فرد مشاهده كننده را با عمل فرد مورد مشاهده مطابقت مي‏دهد و از اين طريق به فرد مشاهده كننده كمك مي‏كند تا از طريق همسو نمودن رفتار خود با رفتار فرد مورد مشاهده آن رفتار را بفهمد.در مورد منشا نورون‏هاي آيينه‏اي سه ديدگاه وجود دارند: (1) ديدگاه تكاملي كه وجود نورون‏هاي آيينه‏اي را بخشي از سازگاري مي‏داند كه در طول عمر نوع جاندار در او تكامل يافته است؛ (2) ديدگاه تداعي كه بر توانايي ذاتي در شكل دهي به نورون‏هاي آيينه‏اي با تاكيد بر تجربه استوار است؛ و (3) ديدگاه انديشه- عمل كه طبق آن تصوري كه ما از بازخوردهاي حسي مرتبط با يك عمل مي‏سازيم اساس اجراي درست آن عمل است. پيش از كشف نورون‏هاي آيينه‏اي دو تبيين عمده براي يادگيري مشاهده‏اي از سوي روان‏شناسان رفتاري و شناختي ارايه شده بود.رفتارگرايان به رهبريت بي اف اسكينر، واضع شرطي‏سازي‏كنشگر، براي يادگيري از راه مشاهده و تقليد‏آموزي سه عنصر مشاهده الگو، انجام رفتار مطابق با الگو، و دريافت تقويت را ضروري مي‏دانستند. در مقابل، شناخت گرايان، به سركردگي آلبرت بندورا، يادگيريِ مشاهده‏اي را عمدتاً پديده‏اي كاملاً شناختي و خبر پردازانه معرفي كردند و براي يادگيري آن به چهار فرايندِ توجه، به ياد سپاري، باز آفريني حركتي، و انگيزش متوسل مي‏شدند.كشفيات مربوط به نورون‏هاي آيينه‏اي هم ديدگاه رفتار‏گرايان و هم انديشه‏ شناخت گرايان را مورد چالش قرار مي‏دهد.

n past, the relationship between traditional learning theories and neurophysiological theories wasn’t a close relationship. Recently, new findings in neurological sciences showed relatively simple neuron mechanisms for somewhat complicated learning events, for example observational learning, one of which is mirror neurons. These neurons show that how the brain registers the activity observed and facilitates doing it at the present time or in the future. The role of these neurons in social interactions is matching the action observed with the action performed by the person, and, in this way, help the person observing others understand their behaviors through coordinating his (her) behaviors with behaviors of other people. About the origin of mirror neurons there are three perspectives: 1) evolutionary perspective assumes that existence of mirror neurons is part of human adaption which has evolved during the species life, 2) association perspective is basis on individual’s innate ability in shaping mirror neurons with emphasis on experience; and 3) ideation-action perspective supposes that image shaped from sensory feedback of an action is the base of it’s true performance. Before discovering the mirror neurons, there were two explanations for imitative and observational learning from cognitive and behavioral psychologists. Behaviorists by the leadership of B.F Skinner, the founder of operant conditioning theory, believed that observing model, performing behavior based on model’s behavior, and obtaining reinforcement are three elements of observational learning. In contrast, cognitionists, with the leadership of Albert Bandura, believed that observational learning is mainly a cognitive and informational processing event and assumed that four steps for it: attention, retention, movement reproduction and motivation. The discovery of mirror neurons supports neither behavioral perspective nor cognitive view points