بررسي تاثير درمان ديالكتيك– رفتاري با رويكرد مذهبي جهت درمان خشونت عليه شريك جنسي در مردان، اروميه، 1387-1386(كار آزمايي باليني)

EFFECTIVENESS OF DIALECTICAL BEHAVIORAL THERAPY WITH RELIGIOSITY APPROACH AS TREATMENT FOR INTIMATE PARTNER VIOLENCE COMMITTED BY MEN, IRAN, URMIA, 2006-7

پيش زمينه و هدف:خشونت عليه شريك جنسي تهديد كننده جدي سلامت عمومي است و اكثر درمان‌ها بر روي قرباني انجام شده‌اند لذا لازم است درمان‌هاي ديگري بر روي مرتكبين خشونت بررسي شوند. مواد و روش: براي بررسي تاثير درمان ديالكتيك رفتاري با رويكرد مذهبي بر روي خشونت عليه شريك جنسي 38 مرد مرتكب خشونت فيزيكي در يك مطالعه كار آزمايي كنترل شده تصادفي شده ارزيابي شدند. تخصيص تصادفي بلوك بندي شده براي تقسيم مراجعين به گروه مداخله و مقايسه بكار برده شد. در گروه مداخله از درمان ديالكتيك رفتاري با رويكرد مذهبي و در گروه مقايسه از درمان شناختي استفاده شد. خشونت عليه شريك جنسي و مذهبيت دو ماه قبل و بعد از مداخله توسط پرسش‌نامه‌هاي استاندارد خشونت عليه شريك جنسي دانشگاه علوم پزشكي ايران و مقياس تعديل شده طرح مذهبيت دانشگاه بوستون اندازه گيري شدند. يافته‌ها: 1- روان‌درماني دياليكتيك رفتاري با رويكرد مذهبي در كاهش خشونت عليه شريك جنسي موثرتر از روان‌درماني شناختي است(018/0=p براي خشونت فيزيكي و 011/0=p براي خشونت رواني). 2- مذهبيت با خشونت عليه شريك جنسي همبستگي منفي دارد (711/0=rs). بحث و نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه مذهبيت همبستگي معكوسي با همسر آزاري دارد و خشونت عليه همسر را در مردان مرتكب به آن مي توان به نحو موثرتري با روان درماني جامع و ديالكتيك رفتاري رفتاري با رويكرد مذهبي درمان نمود.

Background & Aims: According to reports, intimate partner violence is a serious threat to public health. While the most of therapies focus on the victims, it seems necessary to study viable therapies for offenders. Materials & Methods: To survey the effectiveness of dialectical behavioral therapy with a religiosity approach on intimate partner violence, 38 men who had committed physical violence against their partners were assessed in a randomized controlled trial. Blocking randomized allocation was used to divide the sample study into intervention and comparison groups. The therapy used in the intervention group was dialectical behavioral with religiosity approach. Cognitive therapy was used for the comparison group. Violence and religiosity has marked two months before and after treatment with a validated intimate partner violence questionnaire of Iran Medical University and modified religiosity project scale of Boston University. Result: According to this study dialectical behavioral therapy with religiosity approach in treatment of physical or psychic violence is more effective than cognitive therapy (p=0.018 for physical violence and p=0.011 for psychic violence). Our results have also shown that religiosity has a negative correlation with intimate partner violence. Conclusion: Dialectical behavioral therapy with religiosity approach should be considered as the effectual method for treatment of intimate partner violence. Religion has a strong influence on preventing of violence among partner. Key words: Intimate Partner Violence, Religiosity, Dialectic-Behavioral Therapy, Cognitive Therapy.