مقايسه كارايي سه روش درمان متفاوت اندومتريت در گاوهاي شيري نژادهولشتاين

Comparison of three different protocols to treat endometritis in dairy cows

هدف از انجام اين مطالعه مقايسه كارآيي درمان اندومتريت درجه 2 توسط داروهاي ضد ميكروبي و داروي PGF2? بود. در اين مطالعه 126 راس گاو شيري در حدود 30 روز پس از زايمان با استفاده از توش ركتال و واژينوسكوپي مورد معاينه قرار گرفته و گاوهاي مبتلا به اندومتريت درجه 2 در يكي از سه گروه درماني ذيل قرار گرفتند. الف) انفوزيون داخل رحمي 2500 ميلي گرم اكسي تتراسايكلين 5 درصد (OTC) در دو روز متوالي و مشاهده نوع ترشحات فحلي و يا واژينوسكوپي مجدد، يك هفته پس از درمان و در صورت نياز تجويز دوز ديگري از OTC و ارزيابي مجدد ترشحات يك هفته پس از درمان دوم. ب) انفوزيون داخل رحمي 50 ميلي ليتر از محلول پووايدون آيوداين 5 درصد در دو روز متوالي كه روش درماني و ارزيابي مشابه با گروه الف بوده است. ج) يك ، دو يا سه تزريق عضلاني 500 ميكروگرم كلوپروستنول به فاصله هر 12 روز يكبار و سپس بررسي ترشحات فحلي و يا 7 روز پس از تزريقات. تمامي گاوها با مشاهده ليزابه شفاف (حداقل 42 روز پس از زايمان) تلقيح گرديده و تشخيص آبستني در حدود روز 45 پس از تلقيح به روش توش ركتال انجام گرفت. عملكرد توليدمثلي گاوها براساس انديس هاي توليدمثلي مانند ميزان آبستني، فاصله شروع درمان تا تلقيح منجر به آبستني و نيز پاك شدن رحم با استفاده از آزمون مربع كاي، آزمون فيشر و ضريب چوپروف مورد مقايسه قرار گرفتند. در مطالعه حاضر پاسخ درماني بهتري از تزريق PGF2? در مقايسه با دو داروي ديگر به دست آمد. همچنين با توجه به سختي عمل انفوزيون داخل رحمي داروها، امكان تخريش رحمي و ايجاد اندومتريت نكروزان توسط OTC و بتادين، هزينه هاي مربوط به درمان و دامپزشكي و محدوديت استفاده از شير گاوهاي تحت درمان با آنتي بيوتيك ها، به نظر مي رسد كه تزريق PGF2? روش مناسب تري جهت درمان گاوهاي مبتلا به اندومتريت درجه 2 باشد.

The objective of this study was to compare the efficiency of antimicrobial drugs and PGF2? in a new endometritis treatment protocol. Reproductive tracts of 126 dairy cows were first examined by rectal palpation and then by vaginoscopy approximately in 30 days after parturition. Endometritis was confirmed by visualizing pus in external cervical os by vaginoscopy. Then the cows with mucupurulant endometritis (degree=2) were randomly categorized in 3 groups as follow: Group A) Intrauterine infusion of 2500mg of OTC (5%) in two consecutive days and then evaluation of their uterine discharge by estrus mucus of their heats and/or vaginoscopy one week after the first treatment. If needed, another infusion of the OTC (2500mg) was injected into the uterus and response to the treatment was evaluated by examining estrus mucus and/or vaginoscopy one week later. Group B) Intrauterine infusion of 50ml of povidone – Iodine solution (5%) in two consecutive days which the protocol timing and evaluation of the response to treatment was done just as group A. Group C) Injection of 1 or 2 or 3 doses of cloprostenol (500mg/IM) in 12 days interval and then evaluation of uterine discharge by inspection of estrus mucus and/or vaginoscopy 7 days after the first, second or third injections of the drug. All cows with clear estrus mucus (at least 42 days after parturition) were artificially inseminated and pregnancy diagnosis was done on day 45 after AI. X2 test, fisher test & ptchouprof correlation coefficient were used for Statistical analysis. Subsequent reproductive performance of cows in 3 groups compared by reproductive indices (conception rate, the treatment to conception interval, and clearance of uterine discharge). Due to labor of intrauterine infusion of drugs, high irritating effect of OTC and Betadine on endometrium and inducing necrotizing endometritis, veterinary services and drug costs, antibiotic residues in milk, and also better efficacy and response of PGF2? in comparison with two other drugs in our study, it seems that injection of PGF2? is of superior and better method than the two other methods to treat mucopurulant endometritis