مقايسه اثر كشش ايستا، پويا وتركيبي با وقفه هاي زماني 2 و5 دقيقه، بر اجرا وفعاليت الكترومايوگرافي درپرش عمودي

The comparison of static, dynamic and combined stretching effect with tow and five minutes time intervals, on performance and electromyographic activity in vertical jump

چكيده هدف از تحقيق حاضر، تعيين اختلاف اثر حاد كشش ايستا، پويا و تركيبي با وقفه هاي زماني 2و 5 دقيقه بر اجراي پرش عمودي و فعاليت الكتريكي عضله پهن داخلي بود. تعداد 11 دختر تمرين نكرده با ميانگين سني 90/0±58/21 سال، قد 91/4±67/162 سانتيمتر، وزن 02/1±87/59 كيلوگرم و نمايه توده بدني 88/3±63/22 كيلوگرم بر مترمربع، به طور تصادفي و در قالب طرح متقاطع، در جلسات جداگانه، در معرض يكي از حالت هاي هشت گانه (بدون كشش، كشش ايستا، كشش پويا و كشش تركيبي باوقفه هاي زماني دو و پنج دقيقه) قرار گرفتند و پس از اجراي هر حالت، زمان پرواز و فعاليت الكتريكي عضله پهن داخلي به هنگام پرش عمودي ثيت مي شد. نتايج آزمون آنوا با اندازه هاي تكراري و آزمون تعقيبي بونفروني نشان دادند كه هر چند به طور كلي تفاوت معناداري بين زمان پرواز پرش عمودي(001/0P= ) و فعاليت الكتريكي عضله پهن داخلي پس از انجام انواع كشش وجود داشت (001/0P= )، (در هر دو وقفه، كشش پويا بالاترين نتايج، كشش ايستا و بدون كشش پايين ترين نتايج و گروه تركيبي نتايجي بينابيني را نشان دادند) اما اختلاف معناداري بين خود گروه هاي كشش ايستا، پويا و تركيبي در مقايسه وقفه هاي 2 و5 دقيقه اي مشاهده نشد( 05/0 p?). بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه هرچند زمان وقفه بين كشش و اجرا مي تواند تا حدي مهم باشد، اما اين اهميت به ميزان اهميت نوع كشش نيست و در تعيين اثر كشش بر اجراي تواني، نوع كشش مهمتر از ميزان وقفه بين كشش و اجرا مي باشد.

The purpose of this study was to determine the acute effects of static, dynamic and combined stretching with 2 and 5 minute intervals upon Vertical Jump (VJ)Performance, and Electromyographic activity of the vastus medialis muscle. 11 untrained girls, (age 21.58±0.90 years, height 162.67±4.91 cm, weight 59.87±1.02 kg, BMI 22.63±3.88 kg/m2). were randomly placed in one of eight different conditions (no stretching(NS) , static stretching(SS) , dynamic stretching(DS) ,and combined stretching(CD) with2 and 5minute intervals respectively in each group )on separate occasions, in a crossover design. After each condition, measurements of vertical jump Flight time and EMG activity during the vertical jump were recorded. the Results of repeated measures ANOVA and Bonferroni post hoc indicated that there were significant difference between the VJ flight time(p=0.001), and muscle electrical activity (p=0.001) after types of stretching (in both intervals, dynamic stretching showed highest results, static stretching and without stretching groups had the bottom of the results and the combined groups showed borderline results).However, there were no significant differences between the groups of static,dynamic and combined stretching themselves , in intervals 2 and 5 minutes (p ?0.05). It can be concluded that although the time interval between the stretching and performance can be important, but it is not as important as the stretching type, And to determine the effect of stretching on the performance, the type of stretching is more important than the interval between the stretching and performance.