بررسي مسايل زيست محيطي و پيش بيني انتشار دي اكسيد كربن در اقتصاد ايران

The Environmental Issues and Forecasting of Carbon Dioxide Emissions in Iran Economy

انتشار گازهاي آلاينده و پيامدهاي آن، خصوصاً در شرايط كنوني كه حجم آن با روند صعودي در حال افزايش است، موجب گشته توجه بيش تري به منظور مقابله با آثار مخرب آن جلب شود. در مقاله حاضر نخست، رابطه بلند مدت بين رشد اقتصادي و انتشار گاز CO2 و ديگر متغيرهاي موثر آزمون مي شود و با استفاده از الگوي خودبازگشت با وقفه توزيع (ARDL)، شكل تبعي منحني زيست محيطي براي ايران بررسي مي شود. سپس، با استفاده از مدل خاكستري (GM) پيش بيني انتشار دي اكسيد كربن براي دوره زماني2010-2020 صورت مي گيرد. نتايج نشان مي دهند اولاً، علي رغم ارتباط بلند مدت متغيرهاي تحقيق با انتشار دي اكسيد كربن، منحني زيست محيطي كوزنتس براي ايران صادق نيست. ثانياً، ميزان انتشار دي اكسيدكربن كشور در سال 2020 به ميزان 7/925 ميليون تن خواهد رسيد. اين ميزان، رشد 66 درصدي را نسبت به سال 2010 نشان مي دهد.

The gas emissions and its consequences are caused researchers to pay more attention to its destructive effects, especially in terms of its volume at current increasing trend. In this study, the long-term relationship between economic growth, CO2 emissions and other determinant variables are tested. So the shape of Environmental Kuznets Curve is examined by Auto Regressive Distributed Lag (ARDL) for Iran. Then, using Grey Model (GM), carbon dioxide emissions have predicted for the period of 2010-20. The results show that despite the existence of long-run relationship between survey variables and carbon dioxide emissions, the Environmental Kuznets Curve canʹt be approved for Iran. Also, the amount of carbon dioxide emissions will reach to 925.7 million tons in 2020 which shows a growth of 66 percent compared to 2010.