تاثير استفاده از فرم راهنماي پذيرش بر اعتبار رضايت‌نامه‌ها در بيمارستان‌هاي دانشگاه علوم پزشكي مازندران

Effects of the Admission Guideline Form on Validity of Consent in Mazandaran University of Medical Sciences, Iran

مقدمه: مطالعات متعددي نشان داده‌اند كه برخي رضايت‌نامه‌ها از نظر اسنادي اعتبار ندارند. يعني از افراد غير مجاز رضايت كسب شده و مشخصات فرد رضايت دهنده به استناد مدارك معتبر احراز نشده بود. اين مطالعه به منظور تعيين تاثير فرم راهنماي پذيرش بر اعتبار رضايت‌نامه‌ها انجام شد. روش بررسي: پژوهش حاضر، يك مطالعه‌ي تجربي بود كه در سال 1389 و در چهار بيمارستان آموزشي شهر ساري انجام شد. گروه مورد با استفاده از فرم راهنماي پذيرش براي حضور فرد مجاز به دادن رضايت و همراه داشتن مدارك لازم راهنمايي شدند. گروه شاهد بيماراني بودند كه قبل از مداخله و اجراي طرح، پذيرش شده بودند. فرم راهنماي پذيرش در دو نسخه تهيه گرديد. نسخه‌ي اول توسط منشي درمانگاه در اختيار بيمار قرار داده مي‌شد تا زمان پذيرش در بيمارستان به همراه داشته باشد و نسخه‌ي دوم توسط كاربر پذيرش بيمارستان مورد استفاده قرار مي‌گرفت. براي پيگيري بيماراني كه فرم را دريافت كرده‌اند يك ليست تهيه شد. بيماراني كه فرم را از منشي دريافت كرده بودند و در زمان پذيرش نيز به همراه داشتند، در مطالعه وارد شدند. متغير‌هاي مورد بررسي شامل اعتبار رضايت «معالجه و عمل جراحي» و «استفاده از اطلاعات پزشكي»، سن بيمار، نسبت رضايت دهنده با بيمار، تحصيلات كاربر، محل سكونت بيمار، جنس، ميزان تحصيلات بيمار و همراه بود. تعداد نمونه براي گروه‌هاي مورد وشاهد بر اساس مطالعات قبلي و مطالعه‌ي مقدماتي و با استفاده از فرمول حجم نمونه، تعداد 66 نفر براي هر بيمارستان تعيين شد. مضامين اعتبار بر اساس نسبت فرد رضايت دهنده در فرم پذيرش با بيمار مشخص شد. داده‌ها در نرم‌افزار SPSS و با استفاده از شاخص‌هاي آماري توصيفي و براي بررسي ارتباط متغير‌ها از آزمون Chi-square و دو جمله‌اي در سطح معني‌داري 05/0 > P استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه با استفاده از فرم راهنماي پذيرش، اعتبار رضايت‌نامه‌ي معالجه و عمل جراحي 6/18 درصد و استفاده از اطلاعات پزشكي 6/15 درصد افزايش يافته است. اعتبار رضايت‌نامه‌ي بيماران در سنين زير 18 سال و 60-55 سال بالاتر از ساير گروه‌ها بود. نتايج نشان داد اعتبار رضايت در گروه مورد بالاتر از شاهد بود، اما آزمون Chi-square عدم ارتباط معني‌دار بر اساس تحصيلات كاربر كاردان (14/0 = P) و كارشناس (16/0 = P) مدارك پزشكي را نشان داد. نتيجه‌گيري: استفاده ار فرم راهنماي پذيرش براي بهبود اعتبار رضايت‌نامه‌ها مفيد واقع شد. به نظر مي‌رسد تا زماني كه بيماران براي به همراه داشتن مدارك آگاهي لازم را كسب كنند، بتوان با استفاده از فرم پيش‌گفت به بهبود وضعيت كمك نمود. البته علاوه بر آن، آموزش كاركنان و يا تاثير دادن اعتبار رضايت‌نامه‌ها به عنوان يك شاخص ارزيابي در الگو‌هاي اعتبار بخشي پيشنهاد مي‌گردد. واژه‌‌هاي كليدي: اعتبار؛ فرم‌هاي رضايت‌نامه؛ اسناد؛ بيمارستان‌ها

Introduction: Research has shown that medical consents are not valid. In fact, consents are usually provided by unauthorized persons whose identification is not accurately approved. This research tried to specify the effects of an admission guideline form on validity of medical consents. Methods: This experimental study was conducted in four teaching hospitals in Sari, Iran during 2010. After reading the admission guideline, the case group had to present the necessary documents to prove their identity and be able to consent for their patient’s admission. The control group included patients who had been admitted before the beginning of this project. Two copies of the admission guideline form had been prepared (one for the hospital and one for the patients). The names of patients who had received the form were recorded in a list for further follow-up. The patients who had the form on the day of admission entered the study. A number of variables such as the validity of the consents for "treatment and surgery" and "using medical information", patient’s age, sex, and place of residence, the relation of the consenting person with the patient, and the patient, his/her attendant, and the receptionist’s education level were recorded. Using previous research, primary evaluations, and the formula of sample size, 66 persons form each hospital were selected. Content validity was determined based on the relationship between the patient and the consenting person. Data was analyzed by descriptive statistics and chi-square and binominal tests in SPSS. P values less than 0.05 were considered significant. Results: Employing the admission guideline form increased the validity of consents for treatment and surgery and using medical information by about 18.6% and 15.6%, respectively. The validity of consents provided by patients younger than 19 years of age and 55-60 years old was higher than the other age groups. The validity of consents was higher in the case group than in the control group. In addition, the validity of consents was not significantly related with the receptionist’s education level. Conclusion: Using the admission guideline form was improved the validity of the provided consents. This form can be a beneficial tool to educate patients about the necessary documents in the hospital. Furthermore, training the personnel and/or using the validity of consents as an evaluation index in their promotion will also be warranted. Keywords: Validity; Consent Forms; Documentation; Hospitals