مبنا، روش و جايگاه استدلال قضايي

Basic, Method and Place of Judicial Reasoning

استدلال قضايي استنتاجي است كه دادگاه از وقايع موضوع مورد رسيدگي و از خلال دلايل ابراز شده توسط طرفين دادگاه به عمل مي‌آورد. از اين تعريف چند نتيجه به دست مي‌آيد: نخست اين‌كه، اين شيوه شباهت تامي با روشي منطقي دارد كه در آن با موضوع و محمول كه مقدمات قضيه هستند، استنتاج حاصل مي‌شود؛ ثانياً، استدلال قضايي داراي مباني انكارناپذيري است كه تمام مراحل دادرسي را معطوف به خود مي‌داند و هر گزاره‌اي بدون عبور از مسير استدلال را مطرود به شمار مي‌آورد؛ ثالثاً، استدلال قضايي محصول روشي است كه از علم منطق كمك مي‌گيرد و بر اساس ابزارهاي موجود در علم منطق، قضاياي مجهول را كشف مي‌كند؛ رابعاً، معرفت و شناخت هر خواسته‌اي در دعوي، معطوف به استدلال است؛ و خامساً، علم قاضي معطوف به معرفت از طريق استدلال است، نه علم حضوري. موضوعات پيش‌گفته، خطوط بحث اين مقاله را تشكيل مي‌دهد.

Argues that the trial court’s judgment is subject to court proceedings and the parties through would cause assertiveness The definition of a result obtained Firstly, this method is similar to full and logical manner in which the subject and predicate are the basic case, the inference is obtained; Second, with foundations of legal reasoning is undeniable that the judicial process is understood to refer to any predicate without crossing the line of argument he rejected; Thirdly, it is a product of judicial reasoning logic support tools are based on the logic of science, the discovery of unknown cases, Fourthly, knowledge and understanding of the demands of the case, the argument is directed; And fifthly, the judge focused on the science knowledge through reasoning, not a science person. The topics discussed in this article, which is based on the lines cross - sectional study, is formed.