بررسي توانمندي نسخه نويسي پزشكان جوان و كارورزان پزشكي استان كردستان

Prescription Writing Ability of Young Doctors and Medical Interns in Kurdistan Province, Iran

مقدمه: يك راه اصولي براي اطلاع از الگوي تجويز و مصرف داروها، بررسي نسخه‌هاي پزشكان تازه فارغ‌التحصيل و به ويژه كارورزهاي پزشكي است. اين مطالعه با هدف، تعيين توانمندي نسخه نويسي بيماري‌هاي شايع در كارورزان پزشكي طراحي و اجرا شده است. مواد و روش‌ها: در يك مطالعه مقطعي، توانايي نسخه نويسي ده بيماري شايع در دانشجويان پزشكي در شرف فارغ‌التحصيلي و گروه تازه فارغ‌التحصيل دانشكده پزشكي سنندج در سال 1389 از طريق آزمون باليني ساختاردار عيني (Objective structured clinicl examination يا OSCE) مورد بررسي قرار گرفت. يافته‌ها: ميانگين اقلام داروي نوشته شده در هر نسخه برابر 1/2 قلم دارو و ميانگين نمره كل شركت كنندگان در همه ده ايستگاه 62 از 100 نمره بود. توانايي نسخه نويسي دانشجويان از نظر نوع دارو براي ده بيماري 5/81 درصد بود. از نظر دوز دارو 4/34 درصد نسخه‌ها و از نظر دفعات مصرف دارو 3/21 درصد آن‌ها صحيح بود. 1/24 درصد داروي اشتباهي براي بيمار تجويز كرده بودند. نيمي از واحدهاي مورد مطالعه، مدت درمان بيماري‌هاي ده‌گانه را به طور صحيح تعيين نمودند. خوانا بودن نسخه‌ها و عدم خط خوردگي به ترتيب 2/87 درصد و 7/84 درصد، نوشتن نام دارو 8/43 درصد و ثبت اسم بيمار در نسخه، 1/44 درصد صحيح ارزيابي شد و به طور تقريبي هيچ كدام از نسخه‌ها تاريخ و امضا نداشت. كمترين نمره به بيماري چربي خون با ميانگين 9/3 و بالاترين نمره به بيماري COPD (Chronic obstructive pulmonary disease) با ميانگين 9/7 تعلق داشت. از نظر عوامل مرتبط نمره دختران بهتر از پسران بود (03/0 = P). نمره نسخه نويسي با معدل كل و نمره علوم پايه دانشجويان همبستگي ضعيفي را نشان داد (1/ = r). نتيجه‌گيري: توانايي دانشجويان مورد مطالعه به نسبت قابل قبول بود، اما اطلاعات دانشجويان در خصوص موارد مهمي چون دوز دارو، دفعات مصرف و مدت درمان كه در درمان بيماري نقش اساسي دارند، پايين بود و امر بازنگري در برنامه‌هاي آموزشي به ويژه در دوره انترني در خصوص نسخه نويسي را ضروري مي‌نمايد. كليد واژه‌ها: نسخه نويسي، كارورزان، آزمون باليني ساختاردار عيني

Background & Objective: Evaluation of prescriptions of doctors and particularly medical interns is an essential method for obtaining information about prescribing patterns and drug consumption. The present study aimed to assess the ability of prescription writing of medical interns and young doctors for common illnesses. Methods: In this cross-sectional study, the ability of prescription writing of medical interns and recently graduated doctors was evaluated via objective structured clinical examination (OSCE) on ten common diseases in Sanandaj Medical School, Iran, in 2010. Results: The average number of medicine for each prescription was 2.1 and the average score of participants in all stations was 62%. From the correct prescriptions 81.5% had appropriate medicine and 34.4% accurate dosage, and 21.3% with precise course of treatment. 24.1% had administered wrong drugs for patients. Half of the cases determined the correct treatment period. In terms of related factors the score of girls was better than boys (P = 0.03). However, there was no relationship between their ability and age, marital status, average mark of interns, or their medical exam score in pre-internship examination (r = 0.1). Conclusion: Prescription writing ability of participants was relatively acceptable, but important issues such as drug dosage, frequency of consumption and course of treatment, which are essential in disease treatment, should be improved. Therefore, it is necessary to review medical education programs and curriculums. Key Words: Prescription writing, Interns, Objective structured clinical examination