مقايسه آزمايشگاهي دقت تشخيصي دو روش راديوگرافي عادي و ديجيتال در تحليلهاي خارجي ريشه

Diagnostic Accuracy of Conventional versus Digital Radiography in Detection of External Root Resorption

چكيده زمينه و هدف: از آنجا كه تحليل خارجي ريشه در كلينيك قابل تشخيص نيست، بررسي راديوگرافيك در تشخيص آن از اهميت زيادي برخوردار است. هدف اين مطالعه مقايسه كارايي تشخيص راديوگرافي معمولي با راديوگرافي ديجيتال در كشف تحليل خارجي ريشه مي‌باشد. روش بررسي: در اين مطالعه آزمايشگاهي، 39 دندان شامل ده دندان قدامي -شش كانين -هشت پرمولر-پنج مولر بالاو ده مولرپايين) خارج شده انتخاب شدند. به جز ريشه پالاتال مولرهاي بالا، تمام ريشه‌ها به دو قسمت كرونالي و اپيكالي تقسيم و نيمي از اين نواحي به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد و در نيمه ديگر به طور تصادفي حفراتي با فرزهاي روند 2/1،2و 4 در سطح باكال ايجاد گرديد. از هر دندان در سيستم ديجيتالCCD و فيلم راديوگرافي (با سرعت(E گرافي تهيه شد. راديوگرافي‌ها يك بار با زاويه افقي صفر و يك بار با زاويه افقي بيست درجه تهيه شدند. در نهايت شش دسته تصوير شامل تصاوير راديوگرافي معمولي با زاويه افقي صفر و بيست درجه، راديوگرافي ديجيتال با زاويه افقي صفر و بيست درجه و تصاوير راديوگرافي ديجيتال با بهبود تصوير با زاويه افقي صفر و بيست درجه توسط سه مشاهده‌گر، شامل دو متخصص راديولوژي دهان و فك و يك اندودنتيست ارزيابي شد. راديوگرافي‌هاي معمولي با ذره‌بين با بزرگنمايي دو مشاهده شدند. يافته‌هاي حاصله توسط آزمون نسبتها مورد تحليل آماري قرار گرفت. يافته‌ها: بيشترين حساسيت مربوط به راديوگرافي معمولي با بزرگنمايي دو بود. در بين حساسيت روشهاي راديوگرافي ديجيتال و راديوگرافي ديجيتال با امكان بهبود تصوير تفاوت محسوسي ديده نشد. بيشترين ويژگي مربوط به راديوگرافي معمولي با بزرگنمايي دو و راديوگرافي ديجيتال با امكان بهبود تصوير در مرتبه بعدي بود. مزيالي كردن اشعه باعث افزايش حساسيت و كاهش ويژگي در هر سه تكنيك شد. با مزيالي كردن اشعه دقت تشخيص روشهاي راديوگرافي ديجيتال افزايش يافت اما در دقت تشخيص دو روش ديگر بهبودي حاصل نشد. ميزان توافق بين روشهاي راديوگرافي ديجيتال و راديوگرافي ديجيتال با امكان بهبود تصوير بيشتر بود. (68/0= K) نتيجه‌گيري: در تشخيص تحليل خارجي ريشه كارايي راديوگرافي معمولي با بزرگنمايي دو بيشتر از راديوگرافي‌هاي ديجيتال است. كليد واژه‎ها: تحليل – راديوگرافي ديجيتال – راديوگرافي معمولي

Abstract Background and Aim: External root resorption is a clinical problem that often is difficult to detect. Since external root resorption is not detectable clinically, radiographic examination is very important. The objective of this study was to compare diagnostic efficacy of conventional film versus direct digital radiography in detecting simulated root resorptive cavities in vitro. Materials and Methods: This study was based on observational diagnostic methods. A total of 39 extracted teeth including 10 anterior teeth, 6 canines, 8 premolars, 5 maxillary molars and 10 mandibular molars were selected. Except palatal root of upper molars, each root was divided to apical and coronal halves. Half of these sites were considered as control. Buccal cavities were randomly prepared in the remaining sites by # 1/2, #2, and #4 round burs. Each tooth was imaged twice using a CCD based digital system and an E speed film. Radiographs were taken with 0 &20 degrees mesial angulation .Six image groups were interpreted by 2 experienced oral and maxillofacial radiologists and one endodontist. Conventional radiographs were observed at 2X magnification by a magnifying glass . Sensitivity, specificity, false negative and false positive percentage and also accuracy on each method were analyzed in comparison with golden standard. Agreement among these techniques was expressed as the kappa score. Results: The most sensitive technique was conventional radiography at 2X magnification .Sensitivity of digital radiography and enhanced digital radiography were almost equivalent. The most specific technique was also conventional radiography at 2X magnification followed by enhanced digital radiography. Among all, the highest diagnostic accuracy was in conventional radiography at 2X magnification followed by enhanced digital radiography. Taking images with mesial angulation increased sensitivity and decreased specificity in all techniques. Therefore, it did not influence the diagnostic accuracy of conventional and enhanced digital radiography. There was an increased agreement between digital radiographic techniques and digital imaging with enhancement options.(k=0.68). Conclusion: In detecting external root resorption, diagnostic efficacy of conventional radiography at 2X magnification was more than those in enhanced and unenhanced digital radiography. Key words: Conventional radiography , digital radiography , root resorption